Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Dumas (sprawozdawca), Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia WSA del. Jolanta Sokołowska, Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 września 2012 r. sygn. akt III SA/Po 544/12 w sprawie ze skargi A. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji określającej zobowiązanie w podatku od czynności cywilnoprawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 27 września 2012 r., sygn. akt III SA/Po 544/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, w sprawie ze skargi A. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 marca 2012 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji określającej zobowiązanie w podatku od czynności cywilnoprawnych oddalił skargę.
Z uzasadnienia Sądu pierwszej instancji wynika, że decyzją z dnia 4 grudnia 2007 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego określił stronie wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych od umowy pożyczki w kwocie 550.000 zł. Organ wskazał, że w trakcie przeprowadzonej kontroli podatkowej z zakresu podatku od towarów i usług podatnik powołał się na fakt zawarcia umowy pożyczki, która miała stanowić źródło finansowania inwestycji - budowy dwóch stawów. W dniu 24 lipca 2007 r. podatnik złożył deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych PCC-3 odnośnie zawartej umowy pożyczki i zadeklarował podatek w wysokości 11.000 zł (550.000 zł x 2%). Organ stwierdził, że podatnik nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku podatkowego, bowiem nie złożył w ustawowym terminie (14 dni) deklaracji PCC-3 i nie uiścił należnego podatku, a zastosowana przez niego stawka 2% była nieprawidłowa. Powołując się na art. 7 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. nr 101, poz. 649 z późń. zm.) - powoływanej dalej jako "u.p.c.c.", organ wskazał, że w sytuacji, gdy podatnik powołuje się na fakt zawarcia umowy pożyczki przed organem podatkowym lub organem kontroli podatkowej, w toku czynności sprawdzających, postępowania podatkowego kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego, a należny podatek od tej czynności nie został zapłacony, stawka podatkowa wynosi 20%.
Decyzją z dnia 24 kwietnia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Podatnik zaskarżył ww. decyzję w całości i wniósł o jej uchylenie.
W wyroku z dnia 12 listopada 2008 r., sygn. akt I SA/Po 829/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu stwierdził, że skarga była zasadna. Sąd uznał, iż organ nie ustalił prawidłowo zakresu okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia, na skutek błędnej interpretacji przepisów prawa materialnego, a w konsekwencji nie poczynił ustaleń faktycznych istotnych dla rozpoznania sprawy - skoro bowiem warunkiem uznania pożyczki za wyłączoną z podatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, na podstawie art. 2 pkt 4 u.p.c.c., było stwierdzenie, czy czynność taka jest opodatkowana podatkiem VAT (lub od niego zwolniona), to konieczne było ustalenie, czy czynność taka została dokonana przez podatnika tego podatku oraz, czy mieści się w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, pojmowanej zgodnie z definicją tego pojęcia zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.
Wyrokiem z dnia 29 czerwca 2010 r., sygn. akt II FSK 395/09, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Dyrektora Izby Skarbowej.
Decyzją z dnia 30 maja 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej, po ponownym rozpoznaniu sprawy, utrzymał w mocy ww. decyzję Naczelnika US.