Przepis art. 205 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ do niezbędnych kosztów postępowania zalicza także wydatki jednego radcy prawnego. Należy przez to rozumieć jednak wydatki jednego radcy prawnego, które nie są ani wynagrodzeniem, ani nie stanowią elementu kosztów sądowych. Wydatkiem radcy prawnego nie będzie więc zwrot kosztów podróży, bowiem za niezbędne ustawodawca uznał w tym zakresie tylko koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Edyta Anyżewska, Sędzia NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), Protokolant Justyna Bluszko - Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "I." spółki z o.o. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 18 maja 2005 r. sygn. akt I SA/Kr 2370/02 w sprawie ze skargi "I." spółki z o.o. w K. na decyzję Izby Skarbowej w K. z dnia 22 sierpnia 2002 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2000 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "I." spółki z o.o. w K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrokiem z dnia 18 maja 2005 r. I SA/Kr 2370/02 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę "I." spółki z o.o. w K. /w skrócie: Spółka/ na decyzję Izby Skarbowej w K. z dnia 22 sierpnia 2002 r. (...), utrzymującą w mocy decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej w UKS w K. /w skrócie: Inspektor/ z dnia 28 maja 2002 r. (...), wydaną w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2000 r. Jako podstawę prawną powołano art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm.; dalej cyt.: p.p.s.a./.
2. Uzasadniając wyrok podano, że w wyniku przeprowadzonej kontroli stwierdzono, iż Spółka w roku 2000 zaniżyła przychód o kwotę 350.393,81 zł. Wykazała bowiem w bilansie za 2000 r. w pozycji kapitał zapasowy 2.200.000 zł /według stanu na dzień 31 grudnia 1999 r./ oraz kwotę 800.000 zł /według stanu na dzień 31 grudnia 2000 r./. Ustalono, że Krzysztof J., jedyny wspólnik w spółce cywilnej "I." i jednocześnie Prezes Zarządu przekazał spółce z o.o. "I." w kilku transzach kwotę łącznie 2.200.000 zł. Krzysztof J. dokonywał wpłat na konto kapitału zapasowego Spółki, bez pobierania w zamian wynagrodzenia za korzystanie przez Spółkę z jego środków.
Zdaniem Inspektora, takie stanowisko podatnika nie ma swojego uzasadnienia zarówno w świetle aktualnych przepisów, ani aktualnej wykładni prawa, zgodnie z którym nazwa czynności prawnej nie przesądza o charakterze tej czynności, jeżeli co innego wynika z tej czynności. Zatem podjęcie uchwały w sprawie dopłat nie rozstrzyga jeszcze o tym, czy czynność ta faktycznie stanowi dopłatę, ponieważ w niniejszej sprawie: /1/ dokonano wpłat na kapitał zakładowy, nie będąc do tego zobowiązanym aktem założycielskim; /2/ na jednoosobowym zgromadzeniu wspólników oznaczono termin zwrotu dopłaty, nie uzależniając go od innych okoliczności wynikających z przepisów prawa; /3/ nie zachowano bezwzględnie obowiązującego terminu, o którym mowa w art. 179 par. 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. - Kodeks handlowy /Dz.U. nr 57 poz. 502 ze zm.; w skrócie: Kh/, tj. zwrot po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia o zamierzonym zwrocie dopłat; /4/ nie zachowano bezwzględnie obowiązującego wymogu publikacji ogłoszenia o zamierzonym zwrocie dopłat. Z powyższych względów "dopłaty" w Spółce nie posiadały charakteru nadanego im przez przepisy Kh.
Wskazano, że w świetle obowiązujących przepisów, cechą charakterystyczną dla dopłat jest procedura ich zwrotu ustanowiona w art. 179 par. 1 Kh, zgodnie z którym dopłaty mogą być zwracane wspólnikom w sytuacji, gdy nie są już potrzebne na pokrycie straty bilansowej oraz że nie mogą być wpłacone wcześniej, niż po ogłoszeniu o zamierzonym zwrocie dopłat w pismach przeznaczonych do ogłoszeń Spółki. Tymczasem Spółka nie zachowała żadnych warunków wynikających z art. 179 par. 2 Kh. Nadto dopłaty nie mają charakteru świadczenia oznaczonego terminem /art. 179 Kh/, a taki charakter posiadały "dopłaty" w niniejszej sprawie. Dodatkowo, dopłat w rzeczywistości dokonywała spółka cywilna "I.", czego dowodem są polecenia przelewu. Stwierdzono zatem, że w rozpatrywanym przypadku doszło do nieodpłatnego świadczenia wspólnika na rzecz Spółki.