Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia WSA del. Jolanta Sokołowska, Protokolant Aleksandra Brach, po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 grudnia 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 1541/12 w sprawie ze skargi N. B. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie z dnia 27 lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie rozłożenia na raty kary przepadku korzyści majątkowej oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 20 grudnia 2012 r., I SA/Kr 1541/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w sprawie ze skargi N. B. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie z dnia 27 lipca 2012 r., Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie rozłożenia na raty kary przepadku korzyści majątkowej uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie [...] Urzędu Skarbowego w T. z dnia 11 czerwca 2012 r., nr [...], jak również postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie z dnia 30 kwietnia 2012 r., nr [...].
Rozstrzygnięcie to zapadło w następującym, przyjętym przez Sąd pierwszej instancji, stanie faktycznym:
Sąd Okręgowy w Tarnowie przekazał Naczelnikowi [...] Urzędu Skarbowego w T. odpisy wyroków orzekających wobec skarżącego przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowej pochodzącej z przestępstwa w łącznej kwocie 172.100 zł. Pismem z dnia 24 października 2011 r. skarżący zwrócił się do ww. organu z wnioskiem o rozłożenie kwoty przepadku na raty po 50 zł miesięcznie wskazując, że nie jest w stanie jednorazowo zapłacić opisanej kwoty. Postanowieniem z dnia 4 listopada 2011 r. organ podatkowy zwrócił podanie skarżącemu wskazując, że organem właściwym do jego rozpoznania jest sąd. Na skutek wniosku skarżącego z dnia 16 listopada 2011 r., postanowieniem z dnia 12 grudnia 2011 r., sygn. akt II Ko 211/11 oraz II K 35/09 Sąd Okręgowy w Tarnowie stwierdził swą niewłaściwość w sprawie i przekazał ją do rozpoznania [...] Urzędowi Skarbowemu w T. (data wpływu do organu: 29 grudnia 2011 r.). Także skarżący złożył ponowny wniosek w omawianej sprawie do organu (data wpływu: 16 grudnia 2011 r.).
Postanowieniem z dnia 1 marca 2012 r. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w T. odmówił skarżącemu rozłożenia na raty kary przepadku korzyści majątkowej na rzecz Skarbu Państwa. Organ stwierdził, że nie ma pewności, iż skarżący nie uchybi płatności kolejnych rat. Ponadto organ zauważył, że w kontekście art. 206 § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. z 1997 r., Nr 90, poz. 557), powoływanej dalej jako: "k.k.w." minimalna rata spłaty ww. środka karnego wynosi 14.337,50 zł, co znacznie przekracza dochody gospodarstwa domowego skarżącego.
Pismem z dnia 13 marca 2012 r. skarżący złożył zażalenie na powyższe postanowienie organu, powołując się m.in. na wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 23 października 2007 r., sygn. akt I SA/Wr 817/07. Postanowieniem nr [...] z dnia 30 kwietnia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie uchylił ww. postanowienie Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w T. i przekazał mu sprawę do ponownego rozpatrzenia.
Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w T., postanowieniem z dnia 11 czerwca 2012 r. umorzył postępowanie ze względu na jego bezprzedmiotowość. Realizując wytyczne organu drugiej instancji zauważył, że zgodnie z art. 27 k.k.w. podstawą działania administracyjnych organów egzekucyjnych są przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.), powoływanej dalej jako: "u.p.e.a." oraz ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2009 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.), powoływanej dalej jako: "k.p.a", które jednak nie dają podstaw do rozpatrywania przez organ wniosków o rozłożenie na raty egzekwowanej należności. Na skutek zażalenia skarżącego, zaskarżonym postanowieniem z dnia 27 lipca 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie utrzymał w mocy powyższe rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. Organ podkreślił, że za umorzeniem postępowania przemawia brak normy prawa materialnego, pozwalającej na odniesienie się do żądania skarżącego przez skarbowy organ egzekucyjny. Organ odwoławczy wskazał, że działając na zasadzie legalizmu, nie może orzekać bez podstawy prawnej.