W ocenie autora skargi kasacyjnej, o zasadności takiej wykładni przekonuje zarówno ratio legis takiego unormowania, jak też sposób regulacji sformułowany w art. 159 omawianej ustawy. Ustawodawcy chodziło bowiem o zlikwidowanie sprzecznej z Konstytucją nierówności praw miedzy ubezpieczycielem a ubezpieczonym (podwójna składka ubezpieczeniowa, a tylko jedno odszkodowanie). Art. 159 w ust.1 i 2 wyraźnie stanowi, że "stare, restrykcyjne" (uwaga autora skargi kasacyjnej) przepisy mają zastosowanie jedynie do postępowań wszczętych i nie zakończonych przed dniem 1 stycznia 2004 roku. W wypadku W.K. wszczęcie postępowania nastąpiło - jak już wspomniano - dopiero w roku 2004.
Zdaniem skarżącego ust. 3 art. 159 omawianej ustawy wyraźnie wprowadza pojecie "zdarzeń zaistniałych po dniu wejścia ustawy w życie" np. wezwań do uiszczenia karnej opłaty w związku z niespełnieniem obowiązku ubezpieczenia OC, doręczenia tytułu wykonawczego itp., nie używa natomiast pojęcia obowiązku ubezpieczenia zaistniałego po dniu wejścia ustawy w życie".
Gdyby ustawodawcy o takie uregulowanie chodziło, użyłby ostatnio przytoczonego zwrotu. Oznacza to, ze chodziło zatem ustawodawcy o zdarzenia faktyczne, a nie o obowiązek prawny.
Zarzucił, że przy wydaniu zaskarżonego wyroku naruszono przepisy obowiązującego wówczas, a uchylonego obecnie § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 marca 2000 r. w sprawie ogólnych warunków obowiązkowego ubezpieczenia o odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów (Dz.U. Nr 26, poz. 310 ze zm.), - który nakładał obowiązek ubezpieczenia OC jedynie w wypadku wprowadzenia pojazdu do ruchu. W.K. pojazdu, o jakim mowa w sprawie, do ruchu nigdy nie wprowadził. Zatem nigdy nie powstał po jego stronie obowiązek ubezpieczenie OC omawianego pojazdu.
Podnosząc te zarzuty i przywołując podstawy skargi kasacyjnej wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez umorzenie postępowania egzekucyjnego wszczętego przeciwko W.K. bądź uchylenie tego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu wg norm przepisanych lub wg spisu kosztów.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (tekst jednolity: Dz.U. z 1996 r., Nr 11, poz. 62 ze zm.) ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów jest ubezpieczeniem obowiązkowym. Oznacza to, że posiadacz pojazdu z mocy prawa ma obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia OC z dowolnie wybranym zakładem ubezpieczeń. Szczegółowy tryb dotyczący terminu zawarcia umowy określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 marca 2000 r. w sprawie ogólnych warunków obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów (Dz.U. Nr 26, poz. 310 ze zm.). W myśl § 8 ust. 4 cyt. rozporządzenia w razie zbycia pojazdu mechanicznego, którego posiadacz zawarł umowę ubezpieczenia OC, na nabywcę pojazdu przechodzą prawa i obowiązki zbywcy wynikające z tej umowy. Umowa OC ulega rozwiązaniu po upływie 30 dni od dnia nabycia pojazdu, nie później jednak niż 1) z dniem zarejestrowania pojazdu na nabywcę, 2) z chwilą zawarcia przez nabywcę nowej umowy ubezpieczenia OC, 3) z końcem okresu na jaki umowa została zawarta.
Jak wynika z akt administracyjnych, W.K. nabył w dniu 19 lipca 2003 r. samochód marki Fiat 126 p. Zgodnie z powołanym wyżej przepisem § 8 ust. 4 cytowanego rozporządzenia, najpóźniej do dnia 17 sierpnia 2003 r. winien zawrzeć umowę ubezpieczenia OC. Ponieważ nie dopełnił w tym terminie ustawowego obowiązku, zgodnie z art. 90 e ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej obowiązany jest wnieść opłatę w wysokości trzykrotnej średniej podstawowej rocznej składki ubezpieczeniowej należnej w roku kalendarzowym, za którą nie dopełnił obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia.
Reasumując należy stwierdzić, iż skoro zobowiązanie dotyczy 2003 r. przepisami prawa materialnego, które maja zastosowanie w sprawie są przepisy obowiązujące w dniu powstania obowiązku, a więc w rozpoznawanej sprawie przepisy ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej.
Wobec tego zawarte w skardze kasacyjnej zarzuty należało uznać za bezzasadne i na mocy art. 184 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzec jak w sentencji.
O kosztach orzeczono na mocy art. 204 pkt 1 cytowanej ustawy.