Skarga kasacyjna na postanowienie Izby Skarbowej w W. w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania w sprawie o opłatę skarbową oraz stwierdzenia uchybienia terminowi do wniesienia odwołania
Tezy

Ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji nie mogą być kwestionowane zarzutem naruszenia prawa materialnego, co oznacza, że oparcie skargi kasacyjnej na zarzucie naruszenia przepisów postępowania sądowoadministracyjnego, w tym także i w powiązaniu z przepisami postępowania podatkowego jest niezbędne, gdy strona zamierza kwestionować ustalony stan faktyczny przyjęty przy wyrokowaniu przez sąd pierwszej instancji. Przeciwnie brak zarzutu naruszenia przepisów postępowania oznacza, że strona nie kwestionuje dokonanych i przyjętych w sprawie przez Sąd ustaleń faktycznych.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak, Sędzia NSA del. Małgorzata Wolf - Mendecka, Protokolant Ewa Głowacka, po rozpoznaniu w dniu 4 października 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ireny P., poprzednie nazwisko J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 maja 2004 r. sygn. akt III SA 81/03 w sprawie ze skargi Ireny P., poprzednie nazwisko J. na postanowienie Izby Skarbowej w W. z dnia 6 grudnia 2002 r. (...) w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania w sprawie o opłatę skarbową oraz stwierdzenia uchybienia terminowi do wniesienia odwołania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/3

Wyrokiem z dnia 12 maja 2004 r., III SA 81/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę na postanowienie w części dotyczącej odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania w sprawie, oddalił skargę na postanowienie w części dotyczącej stwierdzenia uchybienia terminowi do wniesienia odwołania oraz odrzucił skargę na decyzję Urzędu Skarbowego W.-B. z dnia 26 sierpnia 2002 r., (...) w sprawie ze skargi Ireny J. na postanowienie Izby Skarbowej w W. z dnia 6 grudnia 2002 r., (...) w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania w sprawie o opłatę skarbową oraz stwierdzenia uchybienia terminowi do wniesienia odwołania oraz na decyzję Urzędu Skarbowego W.-B. z dnia 26 sierpnia 2002 r., (...) w przedmiocie określenia zaległości w opłacie skarbowej.

Z ustaleń faktycznych przyjętych przez Sąd wynika, że postanowieniem z dnia 6 grudnia 2002 r. Izba Skarbowa w W. odmówiła przywrócenia terminu do wniesienia odwołania i pozostawiła go bez rozpatrzenia ze względu na uchybienie terminu do jego wniesienia. Wskazała, że odwołanie od decyzji Urzędu Skarbowego W.-B. z dnia 26 sierpnia 2002 r. zostało złożone po upływie 14-dniowego terminu, gdyż decyzja ta była doręczona stronie w dniu 26 września 2002 r., natomiast odwołanie od niej złożono w dniu 22 października 2002 r. Przedstawiła także racje, dla których odmówiła przywrócenia terminu do wniesienia odwołania, a w pouczeniu o środkach zaskarżenia postanowienia zawarła informację, że jest ono ostateczne i służy na nie skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W skardze do Sądu podatniczka, wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia i decyzji organu podatkowego, wskazała na niezasadność odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania oraz podniosła zarzuty merytoryczne wobec decyzji Urzędu Skarbowego.

Odpowiadając na skargę Izba Skarbowa podtrzymała stanowisko zawarte w zaskarżonym postanowieniu i wniosła o jej oddalenie.

Sąd I instancji zważył, że skarga na postanowienie w części dotyczącej odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania oraz na decyzję Urzędu Skarbowego W.-B. z dnia 26 sierpnia 2002 r. podlega odrzuceniu ze względu na jej niedopuszczalność. Powołał się na treść art. 52 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ - zwaną dalej p.p.s.a. i stwierdził, że przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. W niniejszej sprawie na każdy z wyżej wskazanych aktów administracyjnych służył środek zaskarżenia.

Wskazując na treść art. 220 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ - zwanej dalej ord. pod. podniósł, że nieskuteczność złożenia odwołania pozostaje bez znaczenia wobec normy art. 52 par. 1 p.p.s.a., z której bezsprzecznie wynika, iż skarga jest niedopuszczalna, jeśli nie zostały wyczerpane środki zaskarżenia, przy czym owo wyczerpanie oznacza złożenie odwołania i rozpatrzenie go przez organ II instancji. Stwierdził, że w rozpatrywanej sprawie odwołanie złożone przez skarżącą nie zostało rozpatrzone przez organ odwoławczy, a tym samym skarga na decyzję Urzędu Skarbowego nie przysługuje.

Strona 1/3