Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogdan Lubiński (sprawozdawca), Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia WSA (del.) Dariusz Skupień, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 listopada 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 1177/13 w sprawie ze skargi P. S. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 28 stycznia 2013 r. nr IPPB4/415-924/12-4/JK w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 7 listopada 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 1177/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę P. S. (zwanego dalej "Skarżącym") i uchylił interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 28 stycznia 2013 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.
Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że Skarżący wnioskiem z dnia 5 listopada 2012 r., uzupełnionym na wezwanie organu pismem z 14 stycznia 2013 r., zwrócił się do Ministra Finansów (organ upoważniony Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie) o udzielenie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, przedstawiając następujący stan faktyczny: W sierpniu 2000 r. Skarżący wraz z żoną nabył do majątku wspólnego własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu wraz z księgą wieczystą. W dniu 17 września 2009 r. zmarła żona Skarżącego. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Bydgoszczy (sygn. akt II Ns 1038/10) Skarżący nabył prawo do mieszkania w drodze postępowania spadkowego. W listopadzie 2010 r. po śmierci żony (dziedziczenie ustawowe) i odrzuceniu spadku przez dwoje pełnoletnich dzieci, orzeczeniem Sądu Rejonowego w Bydgoszczy Skarżący został uznany jedynym właścicielem tego mieszkania. W przedmiotowym mieszkaniu Skarżący był zameldowany od dnia 5 grudnia 1986 r. do dnia jego sprzedaży, tj. 13 lutego 2012 r, W lutym 2012 r. mieszkanie zostało sprzedane.
W tak zakreślonym stanie faktycznym Skarżący zadał pytanie, czy od sprzedanego w lutym 2012 r. udziału odziedziczonego po żonie w przedmiotowym mieszkaniu nabytym wraz z żoną w 2000 r. do majątku wspólnego małżeńskiego musi zapłacić podatek dochodowy?
W ocenie Skarżącego, z uwagi na upływ 5-letniego okresu od momentu nabycia przedmiotowego mieszkania w 2000 r., jaki jest wymagany do zbycia mieszkania bez podatku zbycie udziału w przedmiotowym mieszkaniu, które nastąpiło w lutym 2012 r. nie stanowi przychodu, a więc Skarżący nie musi zapłacić podatku dochodowego.
W interpretacji indywidualnej z dnia 28 stycznia 2013 r. Minister Finansów uznał stanowisko Skarżącego za nieprawidłowe.
Skarżący wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa, lecz w odpowiedzi organ wyjaśnił, że nie znalazł podstaw do zmiany stanowiska.
W skardze na powyższą interpretację Skarżący zarzucił naruszenie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a-c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2012 r., poz. 361 ze zm. - zwanej dalej "u.p.d.o.f.") w związku z art. 196 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 1964 r., nr 16, poz. 93 ze zm.) oraz w związku z art. 31 § 1 i art. 35 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2012 r., nr 788 - zwanej dalej "k.r.o."), poprzez ich błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że nabył dwukrotnie własność nieruchomości, w której, z uwagi na ustrój majątkowy małżeński, niemożliwe było określenie jej udziałów - pierwszy raz w chwili nabycia mieszkania w 2000 r. wraz żoną, z którą łączyła go wspólność majątkowa, drugi raz - w wyniku dziedziczenia po śmierci jego małżonki. Z uwagi na powyższe Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej interpretacji i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.