Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia WSA (del.) Bogusław Woźniak (sprawozdawca), Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 grudnia 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 2748/14 w sprawie ze skargi K.S. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie oddalenia zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym jako nieuzasadnionym 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K.S. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 9 grudnia 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 2748/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K.S. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 12 czerwca 2014 r. w przedmiocie oddalenia zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym w administracji jako nieuzasadnionych. Jako podstawę prawną orzeczenia Sąd I instancji wskazał art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) - dalej jako: "P.p.s.a."
Sąd I instancji przedstawił następujący stan sprawy.
Dyrektor Izby Celnej w Warszawie prowadzi postępowanie egzekucyjne wobec majątku osobistego zobowiązanej K.S. i majątku wspólnego małżonków S. K. i P., na podstawie tytułu wykonawczego z 5 grudnia 2013 r. obejmującego należności z tytułu podatku od towarów i usług za 2001 r. z odsetkami za zwłokę, wynikające z decyzji organu celnego pierwszej instancji z 6 maja 2004 r.
Skarżąca w zarzutach na prowadzone postępowanie egzekucyjne wniosła o umorzenie postępowania egzekucyjnego i "wycofanie" tytułu wykonawczego, na podstawie art. 33 § 1 pkt 1 i art. 59 § 1 pkt 2 ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2012 r., poz. 1015 ze zm.) dalej jako: "u.p.e.a." w zw. z art. 59 § 1 pkt 9 i art. 70 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 745 ze zm., zwana dalej: "O.p."). Zdaniem skarżącej doszło do przedawnienia dochodzenia należności podatkowych, więc nie było podstaw prawnych do wszczęcia i prowadzenia egzekucji.
Dyrektor Izby Celnej postanowieniem z 14 stycznia 2014 r. oddalił ww. zarzuty jako nieuzasadnione, wskazując, że zobowiązanie podatkowe w VAT powstało w 2001 r., lecz z uwagi na zastosowanie środków egzekucyjnych, o których skarżącą powiadomiono, nastąpiło przerwanie terminu przedawnienia i nie doszło do przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia zobowiązanej postanowieniem z 12 czerwca 2014 r. utrzymał w mocy postanowienie Dyrektora Izby Celnej. W uzasadnieniu organ nadzoru wywiódł i stwierdził, że do skuteczności przerwania biegu terminu przedawnienia ww. zobowiązania należy stosować art. 70 § 4 O.p. w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2005 r. Wskutek zastosowania 15 grudnia 2006 r. środka egzekucyjnego w postaci zajęcia prawa majątkowego stanowiącego wierzytelność z rachunku bankowego prowadzonego przez Bank PKO BP S. A. w Z., bieg terminu przedawnienia przerwano i na 31 grudnia 2006 r. zaległość nie przedawniła się. Po tej dacie, bieg terminu przedawnienia ww. zobowiązania był przerwany: 4 lutego 2008 r., 19 stycznia 2009 r. i 10 marca 2011 r. Od ostatnio zastosowanego środka egzekucyjnego - 11 marca 2011 r., termin ten zaczął biec na nowo i upłynie 11 marca 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej podniósł też, że umorzenie przez Dyrektora Izby Celnej postanowieniem z 13 listopada 2013 r. postępowania egzekucyjnego, na podstawie art. 59 § 1 pkt 9 u.p.e.a., wszczętego m. in. tytułem wykonawczym z dnia 25 października 2004 r. nie uchyliło skutków czynności egzekucyjne dokonanych w ramach tego postępowania, w postaci przerwania biegu terminu przedawnienia.