Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), Sędziowie NSA Edyta Anyżewska, WSA del. Lidia Ciechomska - Florek, Protokolant Justyna Bluszko - Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 kwietnia 2008 r. sygn. akt I SA/Łd 165/08 w sprawie ze skargi Z. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 3 grudnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2004r. oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 17 kwietnia 2008 r., sygn. akt I SA/Łd 165/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę Z. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia 3 grudnia 2007 r. w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2004 r.
Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że decyzją z dnia 8 października 2007 r. Prezydent Miasta Ł. ustalił podatnikowi wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2004 r., w okresie od czerwca do grudnia. Do opodatkowania przyjęto: 27 188 m - gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, 26.607,90 m - powierzchni budynków wg stawki dla pozostałych budynków oraz budowle o wartości 33.807,39 zł. Podatek ustalono na kwotę 100.720 zł.
Rozpoznając odwołanie od powyższej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 3 grudnia 2007 r. utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
W skardze na decyzję organu odwoławczego podatnik wnosząc o jej uchylenie oraz zasądzenie kosztów postępowania, zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 ze zm.) - zwanej dalej upol, poprzez uznanie, że stan techniczny gruntów znajdujących się na terenie nieruchomości usytuowanej w Ł. przy ul. N. [...] umożliwia ich wykorzystanie do celów gospodarczych i w związku z tym powinny one być opodatkowane według wyższej stawki. W ocenie podatnika, grunty należało opodatkować stawką właściwą dla gruntów pozostałych, gdyż odnosi się do nich cecha właściwa budynkom na gruncie, a mianowicie brak możliwości ich wykorzystywania do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych. Skoro organy podatkowe uznały, że budynki znajdujące się na nieruchomości nie mogą w większości być potraktowane jako nadające się do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych, to konsekwentnie stanowisko to powinno odnosić się również do gruntów, na których budynki te posadowiono. Jeśli bowiem budynków nie można wykorzystywać do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych to niewłaściwe, w ocenie podatnika, było stawianie tezy, że mimo to do działalności gospodarczej można wykorzystać grunty, na których znajdują się te budynki.
W odpowiedzi na skargę SKO wniosło o jej oddalenie.
Sąd pierwszej instancji - oddalając skargę - wskazał, że w przedmiotowej sprawie przedmiotem sporu jest kwestia, czy grunty, na których znajdują się zdewastowane budynki opodatkowane niższą stawką podatku od nieruchomości, również znajdują się w takim stanie technicznym, że powinny zostać objęte niższą stawą podatku. W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 upol opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają grunty, a podstawą ich opodatkowania jest ich powierzchnia (art. 4 ust. 1 pkt 1). Zasadą jest, że grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej opodatkowane są wyższą stawką (art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a). Przez pojęcie gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej rozumiemy, w myśl art. 1a ust. 1 pkt 3 in fine grunty będące w posiadaniu przedsiębiorcy, bądź innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Grunty należące do podatnika będącego przedsiębiorcą powinny być co do zasady opodatkowane stawką wyższą - tego nikt w niniejszej sprawie nie kwestionuje. Spór dotyczy zaś końcowej części art. 1a ust. 1 pkt 3 upol, gdzie zawarto stwierdzenie, że nie mamy do czynienia z gruntami związanymi z działalnością gospodarczą, jeśli przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych.