Skarga kasacyjna na decyzję SKO w L. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2005 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędziowie NSA Edyta Anyżewska (sprawozdawca), WSA del. Lidia Ciechomska - Florek, Protokolant Justyna Bluszko - Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 kwietnia 2008 r. sygn. akt I SA/Łd 166/08 w sprawie ze skargi Z. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 3 grudnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2005 r. oddala skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6115 Podatki od nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/6

1. Postępowanie przed organami podatkowymi (przedstawione przez Sąd pierwszej instancji).

1.1. Decyzją z dnia 8 października 2007 r. Prezydent Miasta Ł. ustalił Z. C. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2005 r. Do opodatkowania przyjęto: 27.188 m2 gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, 100 m2 budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej i budowle o wartości 33.807,39 zł; 26.507,90 m2 powierzchni budynków wg stawki dla pozostałych budynków w okresie od stycznia do września 2005 r. oraz 21.323,90 m2 budynków wg stawki "pozostałe" w okresie od października do grudnia 2005 r. Podatek ustalono na kwotę 171.724 zł.

Organ zauważył, że z protokołu oględzin nieruchomości podatnika z dnia 9 września 2005 r. wynika, iż trwały jeszcze wówczas prace rozbiórkowe na nieruchomości, co z kolei spowodowało wydanie w dniu 14 września 2005 r. przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego postanowienia o wstrzymaniu robót rozbiórkowych oraz decyzji z dnia 27 września 2005 r., nakazującej zaniechanie dalszych robót budowlanych. Z projektu rozbiórki odlewni, stanowiącego załącznik do decyzji o pozwoleniu na rozbiórkę z dnia 22 grudnia 2005 r., wynikało zaś, że do daty zaniechania dalszych robót budowlanych, rozbiórce uległo 5.184 m2 budynku odlewni i tyle też organ pierwszej instancji odjął od października 2005 r. z łącznej powierzchni budynków będących przedmiotem opodatkowania, według stawki dla budynków pozostałych.

1.2. Decyzją z dnia 3 grudnia 2007 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji, stosownie do art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), dalej O.p.

Organ odwoławczy podtrzymał tezę, że od października 2005 r. powierzchnia budynków wg stawki dla budynków "pozostałych" wynosiła 21.323,90 m2. Okoliczność ta została potwierdzona przede wszystkim poprzez sporządzony przez specjalistę w zakresie budownictwa projekt rozbiórki budynku, z którego jednoznacznie wynikało, że powierzchnia odlewni, do tej pory rozebrana, wyniosła 5.184 m2 i o tyle należało zmniejszyć podstawę opodatkowania budynków według stawki "pozostałe". W ocenie organu odwoławczego zeznania świadków i strony były na tyle niespójne, że należało dać wiarę projektowi w tej kwestii.

Organ odwoławczy uznał także, w ślad za organem pierwszej instancji, że grunty podatnika należało opodatkować stawką najwyższą, przewidzianą dla nieruchomości wykorzystywanych przez przedsiębiorców w prowadzonej działalności. Organ nie podzielił poglądu podatnika, że grunty te nie mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności ze względów technicznych, w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz.U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 ze zm.), dalej u.p.o.l. W ocenie Kolegium nie można uznać, że skoro budynki na gruncie uznano za nienadające się do wykorzystywania do prowadzenia działalności gospodarczej (ze względu na stan techniczny), to za takową należy również uznać nieruchomość gruntową, na której budynki są posadowione. Grunt może być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej, mimo że nie nadają się do tego posadowione na nim budynki. Nieruchomość była przygotowywana dla celów działalności gospodarczej podatnika. Poza tym podatnik sam zgłosił do ewidencji działalności gospodarczej adres tej nieruchomości, jako siedzibę oddziału. Nie uczyniłby tego, gdyby grunt nie nadawał się na ten cel. Nieruchomość nie była skażona ani zanieczyszczona jakimikolwiek szkodliwymi lub niebezpiecznymi substancjami w stopniu wykraczającym poza standardy jakości gleby dla terenu przeznaczonego pod inwestycję polegającą na budowie budynków magazynowych, produkcyjnych lub biurowych.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6115 Podatki od nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze