5. WSA w Bydgoszczy oddalając skargę wskazał, że istota sporu sprowadza się do rozstrzygnięcia, czy kable telekomunikacyjne umieszczone w kanalizacji kablowej podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.
5.1.Powołując się na treść art. 2 ust. 1 u.p.o.l., z którego wynika, że przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości są: grunty, budynki lub ich części, budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej wskazał, że należy rozważyć, czy sieć telekomunikacyjna jest budowlą. Pojęcie budowli zostało zdefiniowane w art. 1 a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l., który definiując budowle wskazuje na dwie kategorie: obiekty budowlane oraz urządzenia budowlane. Urządzenia budowlane z kolei są zdefiniowane art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane, a obiekty budowlane w art. 3 pkt 1 tej ustawy. Zdaniem Sądu podstawowe znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy ma definicja obiektu budowlanego zawarta w art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane według której do tej grupy należą budynki wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, budowle stanowiące całość techniczno- użytkową wraz instalacjami i urządzeniami i obiekty małej architektury. Pojęcie budowli na gruncie u.p.o.l. odpowiada definicji budowli w rozumieniu ustawy Prawo budowlane. W przepisie art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane wprost wymienia się wśród budowli sieci techniczne. Sad nie podzielił stanowiska strony, która w zakresie definicji budowli odwołuje się do języka potocznego, rozumiejąc przez budowlę każdy obiekt wyodrębniony w przestrzeni i połączony z gruntem w sposób trwały oraz stanowiący skończoną całość użytkową. Wskazał na wyrok NSA z dnia 27 stycznia 2006r., zgodnie z którym pojęcie budowli podlegających opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości należy ustalać na podstawie przepisów art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. z uwzględnieniem regulacji zawartych w art. 3 pkt 3 i 9 Prawa budowlanego. NSA wyraził pogląd, że powołane przepisy są wystarczające do wyjaśnienia przedmiotu opodatkowania budowli podatkiem od nieruchomości oraz że nie było podstaw ani takiej potrzeby, aby dla rozstrzygnięcia sporu odwoływać się do innych przepisów, bowiem art. 2 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. nie stwarza tego rodzaju podstawy.
WSA podkreślił, że w załączniku do ustawy Prawo budowlane wyliczającym kategorie obiektów budowlanych, jako kategorię XXVI wskazano sieć telekomunikacyjną jako jeden z obiektów budowlanych. Okoliczność, że w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 26 października 2005r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać telekomunikacyjne obiekty budowlane i ich usytuowanie, wśród telekomunikacyjnych obiektów budowlanych nie wyliczono sieci telekomunikacyjnej, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlega obiekt budowlany nie zaś telekomunikacyjny, który jest kategorią węższą. Ponadto, WSA powołał publikację Bogumiła Brzezińskiego i Wojciecha Morawskiego "Kable telekomunikacyjne znajdujące się w kanalizacji kablowej a podatek od nieruchomości" i podniósł, że ustawodawca nie miał powodu zajmować się kablami umieszczonymi w kanalizacji kablowej albowiem tak położony kabel nie stwarza niebezpieczeństwa dla użytkowników obiektu, jest więc poza sferą zainteresowania prawa budowlanego. Z tego powodu ustawodawca w rozporządzeniu tym zajął się jedynie (zaliczając do kategorii obiektu telekomunikacyjnego) istotnymi z punktu widzenia prawa budowlanego liniami kablowymi ułożonymi bezpośrednio w ziemi, liniami napowietrznymi ułożonymi na słupach i kanalizacją kablową rozumianą jako ciąg rur, w których mogą być ułożone kable. Z tych powodów teza postawiona przez Spółkę, że niezamieszczenie w cyt. rozporządzeniu przewodów w kanalizacji jako odrębnego obiektu telekomunikacyjnego powoduje, że nie jest on również obiektem budowlanym, nie może się ostać.