W świetle art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. nr 30 poz. 163 ze zm./, organy podatkowe ustalające wysokość zobowiązań w podatku od nieruchomości nie są uprawnione do przyjęcia innej podstawy wymiaru podatku niż dane wskazane w ewidencji gruntów.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2006 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 31 sierpnia 2005 r., I SA/Ol 83/05 w sprawie ze skargi Skarbu Państwa - Rejonowego Zarządu Infrastruktury w O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia 11 stycznia 2005 r., (...) w przedmiocie zobowiązań podatkowych w podatku od nieruchomości za 2002 r. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania przez WSA w Olsztynie; (...).
Wyrokiem z dnia 31 sierpnia 2005 r., I SA/Ol 83/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uchylił decyzję Samorządowego Kolegium odwoławczego w O. z dnia 11 stycznia 2005 r., w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2002 r.
Przedstawiając dotychczasowy przebieg sprawy Sąd wyjaśnił, że utrzymując decyzję Burmistrza Miasta O. z dnia 21 czerwca 2004 r. w mocy, SKO zauważyło, że mimo istniejącego obowiązku podatnik nie złożył deklaracji podatkowej w podatku od nieruchomości i nie wpłacił podatku, do czego obligował go art. 6 ust. 8 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, dalej ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Należało zatem orzec o zaległości podatkowej zgodnie z art. 21 par. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
Uzasadniając rozstrzygnięcie organ odwoławczy wskazał, że podatnik od dnia 1 grudnia 1994 r. jest użytkownikiem nieruchomości będących własnością Skarbu Państwa położonych na terenie Nadleśnictwa D., co wynika z dołączonej do akt umowy najmu obszaru leśnego z dnia 1 grudnia 1994 r. W myśl par. 2 ust. 1 tej umowy najemca mógł korzystać z przedmiotu najmu tylko dla celów związanych z obronnością Państwa. Następnie w dniu 20 grudnia 1999 r. podpisana została umowa o przekazaniu /na cele obronności par. 2/ w użytkowanie od dnia 1 stycznia 2000 r. Rejonowemu Zarządowi Infrastruktury w O. gruntów Skarbu Państwa, zmienionej następnie aneksem z dnia 3 kwietnia 2001 r., powiększającym wynajmowany obszar. Z wyjaśnień Zastępcy Nadleśniczego Nadleśnictwa D. zawartych w piśmie z dnia 8 kwietnia 2004 r. wynika, że przebieg granic poligonu wojskowego na terenie gminy O. w latach 1999-2002 był taki sam jak w chwili obecnej, a grunty użytkowane przez MON położone są w zwartym kompleksie. W piśmie z dnia 8 marca 2004 r. Zastępca Nadleśniczego wskazał, że wojsko użytkuje wszystkie grunty Nadleśnictwa położone w obrębie ewidencyjnym W. za wyjątkiem pięciu działek gruntu, których łączna powierzchnia wynosi 0,93 ha. Grunty oddane w użytkowanie nie są jednorodne pod względem użytków. W ich skład wchodzi zarówno rola, jak i łąki, pastwiska, wody stojące, drogi, ale także lasy i grunty leśne, tereny różne oraz grunty zabudowane i zurbanizowane. Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają grunty nie objęte przepisami o podatku rolnym lub leśnym. Z kolei art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444 ze zm./, dalej ustawa o lasach, stanowił, że opodatkowaniu podatkiem leśnym podlegały wszystkie lasy, z wyjątkiem nie związanych z gospodarką leśną, zajętych na ośrodki wypoczynkowe, działki budowlane i rekreacyjne oraz wyłączonych decyzjami administracyjnymi z gospodarki leśnej na cele inne niż leśne. Wskazując na definicję lasu zawartą w art. 3 ww. ustawy, organ zauważył, że z akt rozpatrywanej sprawy wynika, iż celem przekazania opisanych wyżej gruntów Rejonowemu Zarządowi Infrastruktury w O. były potrzeby obronności Państwa. Nadleśniczy Nadleśnictwa D. w piśmie z dnia 22 października 2004 r. stwierdził, że na "typowych" polach roboczych poligonów stanowiących grunty nieleśne, nie prowadzono w zasadzie żadnej gospodarki leśnej. Z punktu widzenia Nadleśnictwa tereny te generują tylko koszty związane z gaszeniem pożarów, naprawą dróg itp. Skoro zatem w posiadaniu podatnika znajdują się grunty oddane w użytkowanie na podstawie wymienionych wyżej umów, które nie są związane z działalnością leśną, to nie mogą podlegać opodatkowaniu podatkiem leśnym, lecz spoczywa na nich obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości. Ponadto organ podatkowy podkreślił, odnosząc się do zarzutów odwołania, co do ewentualnej solidarnej odpowiedzialności Nadleśnictwa za zobowiązania podatkowe, że odpowiedzialność ta dotyczy podmiotów, które władają nieruchomością na podstawie tego samego tytułu prawnego. W rozpatrywanej sprawie tego rodzaju sytuacja nie występuje. Odwołujący się posiada grunty na podstawie umowy zawartej z jednostką organizacyjną reprezentującą Skarb Państwa. Nie może być zatem mowy o solidarnej odpowiedzialności wymienionych podmiotów.