Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia WSA (del.) Paweł Dąbek (sprawozdawca), Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 stycznia 2016 r. sygn. akt I SA/Po 1734/15 w sprawie ze skargi Z. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn z tytułu darowizny środków pieniężnych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 lipca 2015 r. nr [...], 3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu na rzecz Z. W. kwotę 767 (słownie: siedemset sześćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wyrokiem z dnia 14 stycznia 2016 r., sygn. akt I SA/Po 1734/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę Z. W. (zwanej dalej "Skarżącą", "Podatniczką") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. (zwanego dalej "Dyrektorem IS") z dnia 8 lipca 2015 r. Nr [...] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn z tytułu darowizny środków pieniężnych.
Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że decyzją z dnia 13 sierpnia 2013 r. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w P. (zwany dalej "Naczelnikiem US") ustalił Podatniczce wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn na kwotę 465 zł - z tytułu darowizny środków pieniężnych dokonanej na rzecz Skarżącej w dniu 25 lipca 2010 r. przez E. W.
Dyrektor IS decyzją z dnia 17 grudnia 2013 r. uchylił wyżej wymienioną decyzję organu I instancji i przekazał sprawę temu organowi do ponownego rozpoznania z uwagi na konieczność ustalenia stanu faktycznego sprawy poprzez wskazanie co i dlaczego zostało wyłączone z podstawy opodatkowania, a co z podstawy opodatkowania wyłączone nie zostało.
W wyniku powtórnego rozpoznania sprawy Naczelnik US decyzją z dnia 11 kwietnia 2014 r. ponownie ustalił Skarżącej zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn w kwocie 456 zł.
Dyrektor IS decyzją z dnia 17 lipca 2014 r. uchylił decyzję organu podatkowego I instancji. Organ odwoławczy zwrócił uwagę na konieczność należytego ustalenia okoliczności faktycznych sprawy poprzez ocenę skutków ustalonego stanu faktycznego w kontekście obowiązujących przepisów prawa.
W wyniku ponownego rozpoznania sprawy, decyzją z dnia 17 lutego 2015 r. Naczelnik US ustalił Skarżącej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn na kwotę 984 zł - z tytułu darowizny środków pieniężnych dokonanej na rzecz Skarżącej w dniu 25 lipca 2010 r. przez E. W.
Po rozpoznaniu odwołania, Skarżącej Dyrektor IS decyzją z dnia 8 lipca 2015r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie Naczelnika US.
W skardze na decyzję Dyrektora IS Podatniczka, wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz o zasądzenie na rzecz Skarżącej zwrotu kosztów postępowania wraz z wynagrodzeniem doradcy podatkowego w kwocie 540,00 zł, zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie:
I) art. 7 ust. 1 i ust. 2 w zw. z art. 1 ust. 1 pkt 2 i art. 15 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2009 r., nr 93, poz. 768 ze zm. - zwanej dalej "u.p.s.d.") w zw. z art. 893 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.- zwanej dalej "K.c."), w zw. z art. 4, art. 6 oraz art. 233 § 1 pkt 1 i pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm. - zwanej dalej "O.p."), w zw. z art. 217 Konstytucji RP - poprzez błędną wykładnię polegającą na zastosowaniu niedopuszczalnego na gruncie prawa podatkowego rozumowania per analogiom na niekorzyść podatnika i w konsekwencji odmowę uznania za ciężar darowizny - zmniejszający podstawę jej opodatkowania - polecenia darczyńcy, mimo iż polecenie to odpowiadało ustawowej definicji ciężaru, jak również definicji przyjętej na gruncie prawa cywilnego, a nadto zostało przez obdarowaną wykonane - a w konsekwencji utrzymanie w mocy decyzji organu I instancji;