- art. 12 umowy z dnia 24 czerwca 1993 r. zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 1994 r. Nr 47, poz. 189, dalej: umowa polsko-czeska);
- art. 12 umowy z dnia 20 stycznia 1994 r. zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1995 r. Nr 51, poz. 277, dalej: umowa polsko-litewska);
- art. 12 umowy z dnia 22 maja 1991 r. zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz.U. z 1992 r. Nr 28, poz. 124, dalej: umowa polsko-izraelska);
- art. 12 konwencji z dnia 19 listopada 2004 r. zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2006 r. Nr 26, poz. 193, dalej: umowa polsko-szwedzka);
- art. 12 umowy z dnia 13 listopada 1995 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz.U. z 1996 r. Nr 29, poz. 129, dalej: umowa polsko-irlandzka).
We wniosku skarżąca spółka opisała następujące zdarzenie przyszłe: spółka zamierza zawierać umowy licencyjne na użytkowanie programów komputerowych od kontrahentów posiadających siedzibę na terytorium: Finlandii, Republiki Federalnej Niemiec, Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Japonii, Republiki Francuskiej, Republiki Włoskiej, Królestwa Niderlandów, Republiki Czeskiej oraz Republiki Litewskiej. Poszczególne umowy licencyjne będą zawierały prawo udzielania sublicencji za odpowiednią opłatą na dalsze podmioty, inne umowy natomiast nie będą dawały spółce takiej możliwości (używanie programu na potrzeby własnej działalności gospodarczej bez prawa sublicencjonowania). Z tytułu udzielenia licencji (z prawem sublicencjonowania lub bez takiego prawa) kontrahentowi będzie przysługiwało wynagrodzenie określone w umowie. W zależności od zakresu danej umowy Spółka będzie również uiszczać podmiotowi zagranicznemu wynagrodzenie za usługi tzw. wsparcia (helpdesk) polegające na rozwiązywaniu problemów pojawiających się w trakcie używania programu komputerowego. Wynagrodzenie za takie usługi będzie wchodziło, bądź w skład wynagrodzenia za udzielenie licencji, bądź też będzie płacone odrębnie. Jednocześnie w ramach wynagrodzenia za udzielenie licencji kontrahent zobowiązuje się do dokonywania ulepszeń i usprawnień licencjonowanych programów komputerowych.
W związku z tak przedstawionym zdarzeniem przyszłym, skarżąca zwróciła się z pytaniem, czy udzielenie licencji na używanie programu komputerowego z prawem do udzielania sublicencji za odpowiednią opłatą lub bez takiego prawa przez kontrahentów posiadających siedziby w wymienionych krajach będzie skutkowało obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego u źródła, tj. na podstawie art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2. tej ustawy, w świetle postanowień powołanych przepisów przedmiotowych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania wymienionych w niniejszym wniosku.