Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Protokolant Agata Grabowska, po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej H. sp. z o.o. z siedzibą w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 23 marca 2011 r. sygn. akt III SA/Wr 927/10 w sprawie ze skargi H. sp. z o.o. z siedzibą w O. na uchwałę Rady Miasta O. z dnia 30 września 2010 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia stawek opłaty targowej 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od H. sp. z o.o. z siedzibą w O. na rzecz Rady Miasta O. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 marca 2011r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę H. Sp. z o.o. w O. na uchwałę Rady Miasta O. z dnia 30 września 2010r. w przedmiocie ustalenia stawek opłaty targowej. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że w dniu 30 września 2010 r. Rada Miasta Oleśnica podjęła uchwałę nr LI/303/2010 w sprawie opłaty targowej. W § 2 tej uchwały wskazano, że ustala się tabelę stawek opłaty targowej za sprzedaż na targowiskach pomiędzy ulicami: S. i K. oraz pomiędzy ulicami: W. i W. w O. , zgodnie z załącznikiem numer 1 do niniejszej uchwały. Z tabeli dopłat wynika, że stawki opłaty targowej zostały zróżnicowane ze względu na formę sprzedaży oraz ze względu na położenie targowiska, przy czym stawki te zostały określone na kilkukrotnie wyższym poziomie za sprzedaż na targowisku położonym w O. pomiędzy ulicami: S. i K. (prowadzonym przez H.Sp. z o.o.) niż za sprzedaż na targowisku usytuowanym pomiędzy ulicami: W. i W. w O. (położonym na gruncie należącym do Miasta O.).
H. Sp. z o.o. wezwała Radę Miasta O. do usunięcia naruszenia prawa wskazując, że wysokość opłaty targowej ustalonej dla targowiska położonego pomiędzy ulicami: S. i K. w O. narusza konstytucyjne zasady równości i ma na celu dyskryminację oraz doprowadzenie Spółki i osób handlujących na tym targowisku do upadłości i utraty pracy.
Rada Miasta Oleśnica w dniu 29 października 2010 r. podjęła uchwałę nr LII/311/2010 w przedmiocie nie uwzględnienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa. W uzasadnieniu wskazano, że uchwała w sprawie opłaty targowej znajduje uzasadnienie w art. 19 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Podkreślono, że przy ustalaniu stawek opłaty nie przekroczono maksymalnej wysokości tej stawki wnoszącej 681,54 zł. Wskazano, że zróżnicowanie wysokości opłaty dla poszczególnych targowisk było spowodowane tym, że targowisko przy ul. S. i K. położone jest w centrum miasta i w konsekwencji takie położenie stwarza możliwość uzyskania wyższych dochodów z prowadzonej na tym targowisku sprzedaży niż z działalności handlowej wykonywanej na targowisku znajdującym się pomiędzy ulicami: W. i W. w O. Zauważono, że wszystkie osoby prowadzące działalność handlową na targowisku pomiędzy ul. S. i K. są zobowiązane do uiszczania takiej samej opłaty targowej i nie naruszono zasady równości wobec prawa wyrażonej w art. 32 Konstytucji RP.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu Spółka wniosła o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały, zarzucając jej rażące naruszenie przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj. art. 15 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 19 pkt 1 lit. a ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.; zwana dalej : "u.p.o.l.") w związku z art. 32 Konstytucji RP poprzez przekroczenie granic ustawowego upoważnienia wynikającego z wymienionych przepisów ustawy i ustalenie w § 2 i w załącznikach zaskarżonej uchwały zróżnicowanych stawek opłaty targowej - niższych na targowiskach położonych na gruncie należącym do Miasta O. i wyższych na innych targowiskach. W ocenie skarżącej doprowadziło to do naruszenia konstytucyjnej zasady równości wobec prawa i zakazu dyskryminacji w życiu gospodarczym. Spółka podkreśliła, że targowisko prowadzone przez nią zostało zrównane pod względem stawek opłaty targowej z sytuacją osób prowadzących handel poza granicami wyznaczonych do tego targowisk. W ocenie skarżącej § 2 zaskarżonej uchwały jest w istocie przepisem mającym charakter kary za prowadzenie targowiska, natomiast opłata targowa, jako danina publiczna, nie może być środkiem represyjnym, ani narzędziem służącym wyeliminowaniu z rynku określonych podmiotów.