Art. 1 i art. 4 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych /Dz.U. nr 153 poz. 1269/ nie mogą tworzyć uzasadnionej podstawy kasacyjnej. Rzeczone uregulowania posiadają charakter ustrojowy, natomiast art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ nie przewiduje podstawy kasacyjnej w postaci naruszenia przepisów prawa ustrojowego. Istotne jest także i to, że przedmiot unormowania tych przepisów objęty i wykonywany jest konkretnymi normami Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, które mogłyby /ewentualnie/ stanowić podstawę kasacyjną w sprawie, jeżeli zostałoby adekwatnie do niej podniesione w skardze kasacyjnej.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Brolik (spr.), Sędziowie NSA Marian Jaździński, Włodzimierz Kubiak, Protokolant Katarzyna Golemba, po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2006 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej w sprawie ze skargi kasacyjnej "S." sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 02 września 2004r. sygn. akt I SA/Wr 2736/02 w sprawie ze skargi "S." sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Izby Skarbowej w W. /Ośrodek Zamiejscowy w W./ z dnia 16 lipca 2002 r. (...) w przedmiocie nie uznania za zasadne zarzutów zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "S." sp. z o.o. z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 2 września 2004 r., I SA/Wr 2736/02, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę "S." sp. z o.o. w W. w sprawie ze skargi "S." sp. z o.o. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. /OZ w W./ z dnia 16 lipca 2002 r.(...) w przedmiocie nie uznania za zasadne zarzutów zgłoszonych w postępowaniu administracyjnym.
W uzasadnieniu tego wyroku w pierwszej kolejności Sąd przybliżył przebieg postępowania administracyjnego przed Naczelnikiem Urzędu Skarbowego w W. oraz Dyrektorem Izby Skarbowej w W.
Na podstawie administracyjnych tytułów wykonawczych obejmujących zaległości podatkowe i odsetki na dzień wydania decyzji wymiarowej oraz dodatkowe zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiąc listopad i grudzień 1998 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w W. skierował egzekucję do rachunku bankowego i ruchomości stanowiących własność "S." sp. z o.o. W dniu 2 maja 2002 r. zobowiązana spółka wniosła zarzuty w oparciu o art. 33 pkt 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ dalej u.p.e.a, wskazując na nie istnienie egzekwowanego obowiązku. Spółka podniosła, iż po otrzymaniu decyzji Inspektora Kontroli Skarbowego z dnia 30 stycznia 2002 r. zapłaciła w dniu 12 lutego 2002 r. całą kwotę zaległości podatkowych na rachunek urzędu skarbowego. Zdaniem skarżącej organ podatkowy bezprawnie naliczył odsetki za zwłokę od zaległości podatkowej. Uzasadniając swoje stanowisko wskazała, że na gruncie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, zwana dalej Ordynacja podatkowa, możliwe jest rozróżnienie zaległości podatkowej, przez co należy rozumieć zgodnie z art. 53 Ordynacji podatkowej podatek nie zapłacony w terminie oraz sytuacji, które wolą ustawodawcy zostały zrównane z zaległością podatkową. Do tej grupy, według art. 52 par. 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, należy zaliczyć zwrot podatku, jeżeli podatnik otrzymał go nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej. Natomiast stosownie do art. 52 par. 2 Ordynacji podatkowej zwrotu podatku nie traktuje się na równi z zaległością podatkową i w konsekwencji nie nalicza się odsetek za zwłokę, jeżeli zwrot podatku został dokonany w trybie art. 274 Ordynacji podatkowej, czyli w wyniku przeprowadzenia tzw. czynności sprawdzających. Ustawodawca uznał bowiem, iż skoro zwrot podatku nastąpił po dokonaniu sprawdzenia deklaracji podatkowej podatnika przez organ podatkowy, nieuzasadnionym byłoby pobieranie odsetek z tytułu nienależnie otrzymanego przez podatnika zwrotu podatku. W niniejszej sprawie, argumentowała strona skarżąca, odsetki za zwłokę zostały naliczone w wyniku wykazania przez stronę zawyżonej kwoty zwrotu różnicy podatku od towarów i usług. W przypadku strony zwrot różnicy podatku w podatku od towarów i usług poprzedziły czynności sprawdzające przeprowadzone przez organ podatkowy, o czym świadczą adnotacje naniesione na deklarację VAT-7 przez pracownika urzędu skarbowego oraz akta bieżące spółki. Naczelnik Urzędu Skarbowego w W. uznał zarzut nie istnienia egzekwowanego obowiązku za niezasadny. Organ podatkowy, zgodnie z art. 55 par. Ordynacji podatkowej, dokonaną wpłatę zaliczył w części na należność główną, a w części na odsetki za zwłokę. Uiszczona wpłata nie pokryła w całości zadłużenia, gdyż do zapłaty pozostała część odsetek za zwłokę, wobec czego urząd skarbowym wezwał spółkę do uiszczenia pozostałych zaległości pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania egzekucyjnego. Strona nie wpłaciła żądanych należności, co w konsekwencji doprowadziło do wystawienia tytułów wykonawczych i wszczęcia egzekucji. Organ wskazał, iż o sposobie zarachowania wpłaty spółka została poinformowana postanowieniem z dnia 11 maja 2002 r., które nie zostało zaskarżone. Tym samym spółka utraciła możliwość kwestionowania sposobu zarachowania wpłaty i dlatego wierzyciel "odstąpił od ustosunkowania się do sposobu zarachowania wpłaty".