Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędziowie NSA Marian Jaździński, Włodzimierz Kubiak (spr.), Protokolant Katarzyna Golemba, po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2006 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej ze skargi kasacyjnej "S." sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 02 września 2004r. sygn. akt I SA/Wr 3535/02 w sprawie ze skargi "S." sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Izby Skarbowej w W. /Ośrodek Zamiejscowy w W./ z dnia 4 września 2002 r. (...) w przedmiocie nie uznania zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "S." sp. z o.o. z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 2 września 2004 r. I SA/Wr 3535/02 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę spółki "S." Sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Izby Skarbowej w W. z dnia 4 września 2002 r. (...) w przedmiocie nieuznania zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym.
W uzasadnieniu orzeczenia podano, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w W. wszczął postępowanie egzekucyjne w stosunku do spółki "S." w oparciu o tytuły wykonawcze obejmujące zaległości podatkowe oraz dodatkowe zobowiązanie w podatku od towarów i usług za listopad i grudzień 1998 r. Skarżąca Spółka wniosła zarzuty na prowadzone postępowanie egzekucyjne, zarzucając nieistnienie egzekwowanego obowiązku.
Stosownie do przepisu art. 34 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./, zwanej dalej ustawą egzekucyjną, organ egzekucyjny zwrócił się do wierzyciela z wnioskiem o zajęcie stanowiska w przedmiocie wskazanych zarzutów.
Postanowieniem z dnia 21 maja 2002 r. Urząd Skarbowy w W. uznał zarzuty skarżącej Spółki za niezasadne. Rozstrzygnięcie to zostało utrzymane w mocy postanowieniem z dnia 16 lipca 2002 r. wydanym przez Izbę Skarbową w W.
Organ egzekucyjny z kolei w dniu 5 sierpnia 2002 r. wydał postanowienie, w którym nie uznał za zasadne zarzuty na wszczęte postępowanie egzekucyjne i stanowisko to podzielił Dyrektor Izby Skarbowej w W. postanowieniem z dnia 4 września 2002 r., utrzymując w mocy orzeczenie organu pierwszej instancji.
Organ egzekucyjny podał, że skarżąca Spółka, podnosząc zarzut nieistnienia egzekwowanego obowiązku, kwestionuje nie tylko tytuły wykonawcze lecz i decyzje administracyjne, na podstawie których tytuły te wystawiono, co jest niedopuszczalne w postępowaniu egzekucyjnym. Wskazano, że dopiero wzruszenie we właściwym trybie decyzji wymiarowej mogłoby doprowadzić do skutku zamierzonego przez skarżącą Spółkę. W postępowaniu egzekucyjnym nie można prowadzić postępowania wyjaśniającego w przedmiocie prawomocności decyzji wymiarowej, stanowiącej podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego. W związku z tym organ odwoławczy uznał za bezpodstawny zarzut, iż w postępowaniu egzekucyjnym nie przeprowadzono postępowania wyjaśniającego w sprawie.
Jako nietrafny oceniono także zarzut dotyczący braku udziału strony w prowadzonym postępowaniu, gdyż organ egzekucyjny przesłał Spółce w dniu 23 kwietnia 2002 r. kopie skierowanych do banków zawiadomień o zajęciu wierzytelności z rachunków bankowych oraz odpisy tytułów wykonawczych.
Organ odwoławczy zwrócił uwagę, że wszczęcie postępowania egzekucyjnego w sprawi nastąpiło w trybie art. 26 par. 5 ustawy egzekucyjnej. Bez znaczenia pozostaje więc fakt, iż Spółka odebrała kopie zajęcia rachunku bankowego i tytuły wykonawcze w dniu 30 kwietnia 2002 r.
Nie uznano zarzutu, iż organ egzekucyjny nie dokonał prawnie skutecznego doręczenia tytułów wykonawczych, bowiem doręczył je Spółce z pominięciem ustanowionego pełnomocnika. Zdaniem organu odwoławczego z literalnego brzmienia art. 32 i art. 180 par. 3 ustawy egzekucyjnej wynika wprost, że odpisy tytułów wykonawczych, jak również kopie zawiadomień o zajęciu wierzytelności z rachunków bankowych, doręcza się zobowiązanemu a nie pełnomocnikowi; stąd też art. 18 ustawy egzekucyjnej odsyłający do przepisów Kpa jedynie w sprawach nieuregulowanych w tej ustawie nie znajduje zastosowania w sprawie.