Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Grzegorz Krzymień, Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 17 lutego 2011 r. sygn. akt I SA/Kr 1755/10 w sprawie ze skargi A. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 20 sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie, 2) zasądza od A. G. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. kwotę 430 (słownie: czterysta trzydzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uwzględnił skargę A.G. i uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych z tytułu podatku od środków transportowych.
Stan sprawy Sąd przedstawił następująco:
Decyzją z dnia 20 lipca 2009 r., wydaną po ponownym rozpatrzeniu wniosku skarżącego o umorzenie zaległości podatkowych, Prezydent Miasta K. odmówił przyznania wnioskowanej ulgi.
Decyzją z dnia 20 sierpnia 2010 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji, argumentując, że, jakkolwiek w rozpatrywanym stanie faktycznym wystąpiła przesłanka ważnego interesu podatnika, to organ podatkowy, korzystając z uznania administracyjnego, ma prawo odmówić uwzględnienia wniosku i nie przyznać ulgi podatkowej. Ponadto przeciwko zastosowaniu ulgi przemawia fakt, iż obowiązek podatkowy powstał w związku z profesjonalną działalnością gospodarczą prowadzoną przez skarżącego. Prowadzenie takiej działalności jest obarczone ryzykiem niepowodzenia, którego skutki nie mogą być przerzucane na państwo albo gminę.
W skardze na powyższą decyzję skarżący zarzucił wadliwe ustalenie stanu faktycznego sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uwzględnił skargę na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (obecnie: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: P.p.s.a.), uznając, że w sprawie doszło do naruszenia art. 130 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (obecnie: Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej: O.p.) w sposób otwierający drogę do wznowienia postępowania administracyjnego na podstawie art. 240 § 1 pkt 3 O.p., albowiem przy wydawaniu kolejnych decyzji w sprawie: z dnia 25 kwietnia 2007 r., 24 grudnia 2008 r. i 20 sierpnia 2010 r., w składzie organu odwoławczego brała udział ta sama osoba. Zgodnie zaś z art. 130 § 1 pkt 6 O.p. pracownik organu podatkowego jest wyłączony od udziału w postępowaniu, jeżeli brał udział w wydaniu zaskarżonej decyzji. W przypadku wyłączenia członka organu kolegialnego nie ustanowiono odrębnych przesłanek wyłączenia, gdyż członek organu kolegialnego podlega wyłączeniu na takich samych podstawach, jak pracownik. Uzasadniając ten pogląd Sąd odwołał się do uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 grudnia 2008 r. (P 57/07).
W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. wniosło o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie oraz o zasądzenie kosztów postępowania.
Na podstawie art. 174 pkt 2 P.p.s.a. postawiono zarzut naruszenia przepisów postępowania mającego istotny wpływ na wynik sprawy, a to art. 151 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. b P.p.s.a. w zw. z at. 240 § 1 pkt 3 O.p. i art. 130 § 1 pkt 6 O.p. przez uwzględnienie skargi i uchylenie decyzji SKO, w sytuacji, gdy nie doszło do naruszenia przepisów postępowania podatkowego dającego podstawę do wznowienia postępowania podatkowego.