Skarga kasacyjna na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie w przedmiocie stwierdzenia nieważności części uchwały rady miasta w sprawie podatków i opłat lokalnych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia WSA - del. Alicja Polańska, Protokolant Agata Milewska, po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 marca 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 359/19 w sprawie ze skargi Gminy Miejskiej Legionowo na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie z dnia 4 grudnia 2018 r. nr 22.244.2018 w przedmiocie stwierdzenia nieważności części uchwały rady miasta w sprawie podatków i opłat lokalnych 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie na rzecz Gminy Miejskiej Legionowo kwotę 480 (słownie: czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/7

1. Zaskarżonym wyrokiem z 25 marca 2019 r., III SA/Wa 359/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi Gminy Miejskiej Legionowo (dalej: "strona", "skarżąca", "gmina"), uchylił uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie w części, w jakiej orzeka ona nieważność § 1 pkt 3, § 4 ust. 1 pkt 5 oraz § 4 ust. 2 uchwały Nr XLIX/658/2018 Rady Miasta Legionowo z dnia 13 listopada 2018 r. w sprawie podatków i opłat lokalnych oraz oddalił skargę w pozostałej części, w jakiej Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie orzekło o nieważności § 4 ust. 1 pkt 4 wymienionej uchwały Rady Miasta Legionowo z dnia 13 listopada 2018 r. w sprawie podatków i opłat lokalnych.

2. Jak wskazano w uzasadnieniu wyroku, przedmiotem sporu w niniejszej sprawie jest możliwość zakwestionowania przez Kolegium RIO uchwały Rady Miasta w której: w § 1 pkt 3 ustalono stawkę podatku od nieruchomości od 1 m2 powierzchni użytkowej garaży podziemnych związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w wysokości 11, 55 zł, w § 4 ust. 1 pkt 4 ustalono dzienną stawkę opłaty targowej dla wielkości stanowiska powyżej 20 m2 w wysokości stanowiącej "wielokrotność stawki za każdy zajmowany 1 m2 (nie więcej jednak niż 778, 20 zł)", w § 4 ust. 1 pkt 5 ustalono dzienną stawkę opłaty targowej od sprzedaży ptactwa i królików, a w § 4 ust. 2 ustalono dzienne stawki opłaty targowej "w miejscach wyznaczonych do prowadzenia sprzedaży targowiskowej, gdzie wytyczenie stanowisk określonych w ust. 1 jest z różnych względów niemożliwe lub w innych miejscach, na których prowadzony jest handel..." (pełny tekst uzasadnienia orzeczenia dostępny jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/, dalej: "CBOSA").

3. Od powyższego orzeczenia Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie wniosło skargę kasacyjną zaskarżając go w części, w której uchylono zaskarżoną uchwałę Kolegium RIO w części, w jakiej orzeka ona nieważność § 1 pkt 3, § 4 ust 1 pkt 5 oraz § 4 ust 2 uchwały Nr XLIX/658/2018 Rady Miasta Legionowo z dnia 13 listopada 2018 r. w sprawie podatków i opłat lokalnych (pkt 1 wyroku) oraz pkt 3 zasądzającego od Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie na rzecz Gminy Miejskiej Legionowo kwotę 480 zł (słownie: czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. Organ wnoszący skargę kasacyjną zażądał jego uchylenia w tej części i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd pierwszej instancji, ewentualnie oddalenia skargi w tej części, a także zasądzenia kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono, na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, dalej w skrócie "p.p.s.a."):

1) naruszenie prawa materialnego art. 5 ust 3 w związku z art. 20b i art. 20c ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 1445 ze zm., dalej w skrócie "u.p.o.l.") oraz w związku z art. 7 ust 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 362 ze zm.) poprzez ich błędną wykładnię tj. wadliwe uznanie przez Sąd, że możliwe jest ustalenie jakiejś stawki podatku od nieruchomości dla budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, a jakiejś innej stawki podatku od nieruchomości dla innych budynków lub ich części związanych z taką działalnością, które jednak mają tę cechę dodatkową, że architektonicznie zostały przeznaczone dla celów przechowywania pojazdów, czyli które są garażami i które usytuowane są poniżej powierzchni gruntu oraz że projekt uchwały Nr XLIX/658/2018 Rady Miasta Legionowo z dnia 13 listopada 2018 r. w sprawie podatków i opłat lokalnych nie przewiduje w tym zakresie udzielenia pomocy publicznej, podczas gdy prawidłowa interpretacja przedmiotowych przepisów powinna prowadzić w ocenie skarżącego do wniosku, iż ustalenie innej preferencyjnej stawki podatku od nieruchomości od 1 m2 powierzchni użytkowej garaży podziemnych związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej stanowi wykroczenie poza delegację art. 5 ust. 3 u.p.o.l. oraz że projekt uchwały Nr XL!X/658/2018 Rady Miasta Legionowo z dnia 13 listopada 2018 r. w sprawie podatków i opłat lokalnych przewiduje w tym zakresie udzielenie pomocy publicznej i tym samym powinien być przedłożony Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w trybie art. 7 ust. 3 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej;

Strona 1/7