Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Krzysztof Winiarski (sprawozdawca), Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA (del.) Jan Grzęda, Protokolant Marta Wyszkowska, po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 12 lutego 2014 r. sygn. akt I SA/Gl 1086/13 w sprawie ze skargi S. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 11 czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od środków transportowych za 2010 rok oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 lutego 2014 r., sygn. akt I SA/Gl 1086/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (dalej: "WSA") oddalił skargę S. W. (dalej: "skarżący") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. (dalej: "SKO") z dnia 11 czerwca 2013 r. w przedmiocie podatku od środków transportowych. Podstawą prawną powyższego orzeczenia był art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm., dalej: "p.p.s.a.").
Z uzasadnienia wyroku WSA wynika, że decyzją z dnia z dnia 8 marca 2013 r. Prezydent M. określił skarżącemu wysokość zobowiązania w podatku od środków transportowych za 2010 r. ujętych w zestawieniu, w którym wpisano dane identyfikacyjne podlegających opodatkowaniu pojazdów.
Po rozpatrzeniu odwołania Skarżącego SKO decyzją z dnia 11 czerwca 2013 r. utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu organ wskazał, że przedmiotem sporu jest to, czy opodatkowane środki transportowe, to - jak twierdzi pełnomocnik podatnika - pojazdy specjalne, które podlegały w badanym roku zwolnieniu z podatku od środków transportowych na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.; dalej: "u.p.o.l.") w związku z art. 2 pkt 36 ustawy z dnia - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm., dalej: "prawo o ruchu drogowym"). SKO podkreśliło, że w rozpatrywanej sprawie, podstawą do ustalenia obowiązku podatkowego w podatku od środków transportowych, były dla organu podatkowego pierwszej instancji dowody rejestracyjne danych pojazdów, decyzje o rejestracji, karty informacyjne pojazdów oraz zaświadczenia o pojazdach i przeprowadzonych badaniach technicznych, organu rejestrującego, w których określony jest rodzaj pojazdu. SKO stwierdziło, że organy podatkowe nie mają kompetencji do interpretacji pojęcia "pojazd specjalny", w oparciu o argumenty strony, oraz że nie kwestionują tego, że pojazdy przeznaczone do nauki jazdy muszą być odpowiednio przystosowane do celów prowadzenia szkolenia. Nie zmienia to faktu, że nie są one uznane za pojazdy specjalne, a co za tym idzie - nie podlegają zwolnieniu podatkowemu z art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. Organ przypomniał, że sprawa opodatkowania pojazdów skarżącego podatkiem od środków transportowych za lata 2006, 2007 i 2008 - wykorzystywanych do prowadzenia nauki jazdy - była już przedmiotem skarg do WSA w Gliwicach, który wyrokami z dnia 21 września 2009 r. (sygn. akt I SA/Gl 306/09 i I SA/Gl 307/09), z dnia 23 lutego 2010 r. (sygn. akt I SA/Gl 823/09) oddalił skargi. Od wyroków tych złożone zostały skargi kasacyjne do NSA, które także zostały oddalone wyrokami: sygn. akt II FSK 275/10, II FSK 276/10 oraz II FSK 1496/10. Ponadto wyrokiem z dnia 21 listopada 2012 r. (sygn. akt I SA/Gl 153/12) WSA w Gliwicach oddalił skargę podatnika co do decyzji w sprawie przedmiotowego opodatkowania za rok 2009, zaś skarga kasacyjna od tego orzeczenia, nie została jeszcze rozpatrzona.