Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak, Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia WSA del. Krystyna Skowrońska - Pastuszko (sprawozdawca), , Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. Ł. i A. Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 2 lipca 2008 r. sygn. akt I SA/Wr 1814/07 w sprawie ze skargi B. Ł. i A. Ł. o wymierzenie Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w G. grzywny z tytułu niewykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 4 listopada 2004 r., sygn. akt I SA/Wr 3176/2000 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od B. Ł. i A. Ł. na rzecz Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 2 lipca 2008 r. , sygn. akt I SA/Wr 1814/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę A. L. i B. L. o wymierzenie Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w G. grzywny z tytułu niewykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 4 listopada 2004 r. , sygn. akt I SA/Wr 3176/2000 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1994 r.
Skarga o wymierzenie grzywny została wniesiona w następujących okolicznościach: Wskazanym wyrokiem z dnia 4 listopada 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 14 listopada 2000 r., nr [...] w przedmiocie określenia B. i A. małżonkom L. zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1994 rok. Z uzasadnienia wyroku wynikało, że uchylenie zaskarżonej decyzji było wynikiem stwierdzenia przez sąd naruszenia art. 122 oraz art. 191 Ordynacji podatkowej, odnoszącego się do ustaleń dotyczących charakteru prac zakwalifikowanych przez organ jako inwestycyjne, a realizowanych przez wspólników, w tym A. L. Zdaniem Sądu nie wyjaśniono również kwestii wydatków udokumentowanych dowodami wewnętrznymi, a w szczególności, czy dotyczyły one odpadków poużytkowych. Na skutek powyższego wyroku Dyrektor Izby Skarbowej w W. wydał w dniu 26 października 2005 r. decyzję nr [...]. Decyzją tą, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a) Ordynacji podatkowej, organ odwoławczy uchylił decyzję Urzędu Skarbowego w G. z dnia 24 sierpnia 2000 r. (nr [...]) w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1994 r. i określił kwoty zobowiązania podatkowego, zaległości podatkowej i odsetek w nowej, niższej wysokości. Skargę wniesioną na powyższą decyzję odwoławczą z dnia 26 października 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu prawomocnie odrzucił (postanowienie z dnia 8 stycznia 2007 r., sygn. akt I SA/Wr 365/06). W dniu 8 października 2007 r. B. i A. L. wystąpili do Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. z żądaniem wykonania wyroku z dnia 4 listopada 2004 r. (sygn. akt I SA/Wr 3176/2000) "poprzez wycofanie z obrotu prawnego decyzji Urzędu Skarbowego nr [...] z dnia 24 sierpnia 2000 r.".
Następnie w piśmie z dnia 8 listopada 2007 r. A. L. i B. L. wnieśli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, w której domagali się wymierzenia grzywny wyżej wymienionemu organowi podatkowemu pierwszej instancji. W motywach powyższego żądania podnieśli, że wyrokiem z dnia 4 listopada 2004 r., sygn. akt I SA/Wr 3176/2000, została uchylona decyzja Izby Skarbowej w W. z dnia 14 listopada 2000 r., jednakże w uzasadnieniu tego wyroku zostało stwierdzone, że w sprawie zaistniały przesłanki uzasadniające usunięcie zaskarżonych decyzji z obrotu prawnego oraz że na podstawie art. 152 p.p.s.a. decyzje nie mogą być wykonane. Według skarżących te wskazania Sądu obligowały Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. do wyeliminowania z obrotu prawnego decyzji organu pierwszej instancji z 2000 r. Zwrócili przy tym uwagę, że uzasadnienie wyroku jest jego integralną częścią i zawiera wskazania co do faktycznej i prawnej podstawy rozstrzygnięcia.