Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Anna Dumas, Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA (del.) Danuta Małysz (sprawozdawca), Protokolant Marta Wyszkowska, po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 26 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Sz 1436/13 w sprawie ze skarg E. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzje Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie z dnia 3 października 2013 r. nr [...], [...], [...], [...] oraz 4 października 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od gier za listopad i grudzień 2011 r. oraz styczeń, luty i marzec 2012 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie na rzecz E. sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 1200 (jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 26 marca 2014r., sygn.akt I SA/Sz 1436/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, po rozpoznaniu spraw ze skarg E. sp. z o.o. z siedzibą w W. (spółka), uchylił zaskarżone decyzje Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie oraz poprzedzające je decyzje Naczelnika Urzędu Celnego w S. w przedmiocie podatku od gier za miesiące od listopada 2011r. do marca 2012r.
W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd pierwszej instancji podał, że spółka składała we właściwych terminach do Urzędu Celnego deklaracje podatkowe dla podatku od gier. W deklaracjach tych wykazywała należny podatek od gier w formie zryczałtowanej, w wysokości 16000 zł za każdy z miesięcy, z tytułu użytkowania automatów o niskich wygranych, działających w ramach udzielonego spółce zezwolenia.
W piśmie z dnia 26.10.2012r. spółka złożyła wniosek o zwrot ewentualnie o stwierdzenie nadpłaty w podatku od gier za miesiące od stycznia 2010r. do września 2012r. Do wniosku dołączone zostały korekty deklaracji za poszczególne okresy rozliczeniowe. Jako uzasadnienie składanych korekt spółka powołała wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012r. wydany w sprawach połączonych C-213/11, C-214/11, C-217/11 (Fortuna i inni). Wskazała na błędne wykazanie w złożonych deklaracjach podatku do zapłaty w wysokości wynikającej z art.139 ust.1 ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych (Dz.U. Nr 201, poz.1540 ze zm., dalej "u.g.h."), zamiast w wysokości wynikającej z art.45a ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 1992r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz.U. Nr 68 poz.341 ze zm., dalej "u.g.z.w.") w związku ze stwierdzeniem braku notyfikacji projektu u.g.h., a zatem braku jej skuteczności wobec podatnika.
Decyzjami z dnia 8 maja 2013r. Naczelnik Urzędu Celnego w S. określił spółce wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od gier za miesiące od listopada 2011r. do marca 2012r.w kwotach po 16000 zł, Organ nie uwzględnił argumentacji spółki odnośnie braku notyfikacji projektu ustawy o grach hazardowych.
Dyrektor Izby Celnej, po rozpoznaniu odwołań spółki utrzymał w mocy zaskarżone decyzje organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że u.g.h. jest aktem obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010r. i przywołał treść art.139 ust.1 tej ustawy. Przepis ten zawiera odmienne uregulowania niż art.45a ust.1 wcześniej obowiązującej u.g.z.w. Zasadnie więc organ pierwszej instancji w zaskarżonych decyzjach określił wysokość podatku od gier w kwocie odpowiadającej pierwotnie zadeklarowanej przez spółkę. Podkreślił, że organy podatkowe działają tylko na podstawie powszechnie obowiązujących przepisów prawa, a więc nie mają prawa do oceny aktów prawnych, a tym samym zgodności tych aktów z normami prawnymi. Odnosząc się do zarzutu wszczęcia z urzędu postępowania w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego, organ odwoławczy wskazał treść art.21 §1 - 3 oraz art.81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz.60 ze zm., dalej "Ordynacja podatkowa"). Odnosząc się do zarzutów spółki dotyczących braku notyfikacji u.g.h., organ odwoławczy stwierdził, że do oceny zarzutu niezgodności art.139 ust.1 u.g.h. z prawem wspólnotowym, niezbędna jest ocena tego przepisu w kontekście przepisów dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz.Urz. WE L 24 z 21 lipca 1998r. ze zm., dalej "dyrektywa 98/34/WE"), która wprowadziła obowiązek powiadamiania wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej o przepisach technicznych planowanych przez jedno z państw członkowskich. Komisja musi posiadać dostęp do niezbędnej informacji technicznej przed przyjęciem przepisów technicznych, a umożliwić ten dostęp mają państwa członkowskie poprzez powiadamianie Komisji o swoich projektach w dziedzinie przepisów technicznych. Przepisy techniczne zostały zdefiniowane w dyrektywie jako specyfikacje techniczne i inne wymagania bądź zasady dotyczące usług, włącznie z odpowiednimi przepisami administracyjnymi, których przestrzeganie jest obowiązkowe, de iure lub de facto, w przypadku wprowadzenia do obrotu, świadczenia usługi, ustanowienia operatora usług lub stosowania w Państwie Członkowskim lub na przeważającej jego części, jak również przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne Państw Członkowskich, z wyjątkiem określonych w art.10, zakazujące produkcji, przywozu, wprowadzania do obrotu i stosowania produktu lub zakazujące świadczenia bądź korzystania z usługi lub ustanawiania dostawcy usług.