Skarga kasacyjna na decyzję SKO w P. w przedmiocie podatku od nieruchomości i podatku rolnego za 2003 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak, Sędzia NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Grażyna Nasierowska, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 czerwca 2010 r. sygn. akt III SA/Po 227/10 w sprawie ze skargi B. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia 16 lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości i podatku rolnego za 2003 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu, 2) zasądza od B. B. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. kwotę 430 (słownie: czterysta trzydzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6115 Podatki od nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek rolny
Podatek od nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/7

1. Wyrokiem z dnia 29 czerwca 2010 r., III SA/Po 227/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił zaskarżoną przez B. B. (skarżący, podatnik) decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia 16 lutego 2010 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy D. z dnia 2 października 2009 r. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku rolnym oraz podatku od nieruchomości za 2003 r.

2. Ze stanu sprawy przyjętego przez sąd pierwszej instancji wynikało, że B. B. złożył informację w sprawie podatku od nieruchomości za 2003 r. oraz informację w sprawie podatku rolnego za 2003 r. - zaznaczając, iż stanowią one korekty - z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości położonych w S. przy ul. P., wpisanych do ksiąg wieczystych: [...],[...],[...]. Obie informacje zostały podpisane przez J. P., pracownika E. Sp. z o.o. Informacja w sprawie podatku rolnego została opatrzona datą 12 stycznia 2006r., natomiast informacja w sprawie podatku od nieruchomości datą 18 stycznia 2006r.

Postanowieniem z dnia 31 marca 2009r. Wójt Gminy D. wszczął postępowanie podatkowe w przedmiocie podatku od nieruchomości oraz podatku rolnego za 2003 r. a decyzją z dnia 2 października 2009 r. je umorzył. Wskazał bowiem, że na obu złożonych przez podatnika formularzach informacji dopisano "korekta" mimo faktu, iż informacje zostały złożone przez podatnika po raz pierwszy. Tym samym Wójt stwierdził niedotrzymanie terminu do złożenia informacji, gdyż minął on po upływie 14 dni od daty nabycia nieruchomości tj. 19 listopada 1998r. Organ wskazał, że w przypadku niezłożenia informacji podatkowej w terminie zobowiązanie podatkowe nie powstaje w przypadku, gdy decyzja podatkowa została doręczona po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. Podkreślił, że w zaistniałej sytuacji okres 5-letni upłynął z końcem 2008 r.

3. Decyzją z dnia 16 lutego 2010r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. po rozpoznaniu odwołania podatnika, utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy.

Organ odwoławczy wskazał na mający w niniejszej sprawie zasadnicze znaczenie przepis art. 68 § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) zwana dalej: ord. pod. Podkreślił, że skoro w sprawie upłynęły obydwa wskazane przez ustawodawcę terminy i nie mogło dojść do skutecznego ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego, to wszczęte w tej sprawie postępowanie było bezprzedmiotowe i wymagało umorzenia. SKO dodatkowo zwróciło uwagę, że umorzenie postępowania zmierzającego do ustalenia wysokości zobowiązania w niczym nie pogarszało sytuacji skarżącego. Decyzja organu pierwszej instancji potwierdzała w istocie, że zobowiązanie w stosunku do podatnika nie powstało i nie może już powstać. Jeżeli zatem dokonywał on wpłat na poczet nieistniejącego zobowiązania, to cała wpłacona kwota była świadczeniem nienależnym.

4. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu podatnik zarzucił organom podatkowym niewłaściwe ustalenie stanu faktycznego sprawy.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6115 Podatki od nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek rolny
Podatek od nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze