Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędziowie: NSA Jerzy Płusa, WSA del. Cezary Koziński (sprawozdawca), Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 25 września 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 16 marca 2018 r. sygn. akt I SA/Lu 120/18 w sprawie ze skargi L. S.A. z siedzibą w B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia 12 grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2009 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie na rzecz L. S.A. z siedzibą w B. kwotę 5 400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z 16 marca 2018 r., sygn. akt I SA/Lu 120/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z 12 grudnia 2014 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy P. z 22 września 2014 r., wydane w przedmiocie wymiaru spółce L. S.A. z siedzibą w B. podatku od nieruchomości za 2009 r.
Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że wymienioną wyżej decyzją z 22 września 2014 r. Wójt Gminy P. określił podatnikowi wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2009 r. w kwocie 6.966.651 zł. W ocenie Wójta, podatnik w złożonej deklaracji podatkowej bezzasadnie pominął wartość budowli położonych w wyrobiskach górniczych, zaniżając w konsekwencji zobowiązanie podatkowe. Wydając swoje rozstrzygnięcie organ pierwszej instancji powołał się na załączone do akt opinie i ekspertyzy biegłych, a w szczególności - na zawarte w nich wskazówki co do możliwości uznania obiektów budowlanych znajdujących się w podziemnych wyrobiskach górniczych za budowle i urządzenia budowlane wymienione w art. 3 pkt 3 i 9 ustawy z 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (aktualnie obowiązujący tekst jednolity: Dz.U. z 2017 r., poz. 1332, ze zm.; dalej: "P.b."). Zdaniem Wójta, chodniki, szyby i sztolnie, dla których charakterystycznym elementem jest obudowa rozumiana jako ogół środków technicznych zapewniających stabilność i trwałość wyrobiska, stanowią tunele wymienione w art. 3 pkt 3 P.b. Z kolei górnicze obiekty sieci technicznych (torowiska, rurociągi, linie kablowe, linie kolejowe, gazociągi, ciepłociągi, linie i trakcje elektroenergetyczne, wraz z ich wyposażeniem) zaliczyć należało do sieci technicznych, o których mowa w art. 3 pkt 3 P.b.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Lublinie, po rozpatrzeniu odwołania od decyzji Wójta Gminy P., decyzją z 12 grudnia 2014 r. utrzymało w mocy ww. rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. Kolegium uznało za prawidłowe ustalenia faktyczne przyjęte za podstawę rozstrzygnięcia i podzieliło kwalifikację podatkową obiektów znajdujących się w wyrobiskach górniczych spółki, jak również uznało za prawidłowe przyjęte przez organ pierwszej instancji ustalenia dotyczące podstawy opodatkowania. W uzasadnieniu organ odwoławczy podniósł między innymi, że w wyrobiskach spółki znajdują się obudowy górnicze z kształtowników stalowych o różnych rozmiarach oraz obudowy betonowo-tubingowe, które stawiają opór naprężeniom górotworu, zapewniając przez pewien czas stateczność wyrobiska i zabezpieczając ludzi oraz sprzęt przed odłamkami skalnymi. Obudowy te połączone są ze sobą w jedną konstrukcję w obrębie każdego korytarza tworząc odrębny obiekt budowlany - tunel w rozumieniu art. 3 pkt 3 P.b. W odniesieniu do pozostałych obiektów znajdujących się w wyrobiskach (rurociągów przeciwpożarowych i odwadniających, kolejki podwieszanej i torowiska kolejki spągowej), których istnienie i charakter ustalono na podstawie przedłożonego przez podatnika wykazu środków trwałych, z wyodrębnieniem kosztów drążenia poszczególnych wyrobisk oraz opinii biegłych, Kolegium przyjęło - tak jak organ pierwszej instancji - że stanowią one sieci techniczne, o których mowa w Prawie budowlanym. Przedstawiając swoje stanowisko Kolegium powołało wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 13 września 2011 r. (sprawa o sygn. akt P 33/09). Reasumując, skoro sporne obiekty należało zaliczyć do tuneli i sieci technicznych, wymienionych w art. 3 pkt 3 P.b., to w konsekwencji - zdaniem organu odwoławczego - były one przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości, stosownie do art. 2 ust. 1 w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity obowiązujący w 2009 r.: Dz.U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.; dalej: "u.p.o.l."). W zakresie ustalenia podstawy opodatkowania organ uznał za wiarygodne dane wynikające z treści pisma podatnika z 30 kwietnia 2014 r. w postaci wykazu - tabeli "Podział wartości początkowej podziemnych wyrobisk górniczych (w znaczeniu kompleksowym), będących środkami trwałymi Rodzaju 200 według KŚT położonych w obrębie gminy, według stanu na 1 stycznia 2009 r." - zawierającego wartość początkową przypisaną do poszczególnych składników majątku trwałego podatnika.