Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia WSA del. Wiesława Pierechod (sprawozdawca), Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Fundacji "C." w likwidacji z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 lipca 2010 r. sygn. akt III SA/Wr 21/10 w sprawie ze skargi Fundacji "C." w likwidacji z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia 23 listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości w podatku od nieruchomości za lata 1999-2004. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) przyznaje doradcy podatkowemu K. M. od Skarbu Państwa - z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. - kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych zwiększoną o należny podatek od towarów i usług tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Wyrokiem z dnia 28 lipca 2010r., sygn. akt III SA/Wr 21/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę Fundacji "C." w likwidacji w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia 23 listopada 2009r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości w podatku od nieruchomości za lata 1999-2004. Jednocześnie Sąd przyznał pełnomocnikowi skarżącej wynagrodzenie tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie WSA we Wrocławiu podał, że zaskarżoną decyzją SKO w J. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta J. z dnia 24 sierpnia 2009r. Nr [...], w sprawie odmowy umorzenia zaległości w podatku od nieruchomości za lata 1999 - 2004 w łącznej wysokości 1.547.733,56 zł. wraz z odsetkami za zwłokę w kwocie 2.478.684,00 zł.
Jak wskazał Sąd, podstawą prawną w niniejszej sprawie był art. 67a § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej powoływanej w skrócie jako O.p.). Uzasadniając odmowę przyznania ulgi podatkowej organ odwoławczy wyjaśnił, że instytucja umorzenia zaległości podatkowej jest oparta na uznaniu administracyjnym, które sprowadza się do obowiązku ustalenia przez organ podatkowy, czy w danej sprawie mają miejsce przesłanki uzasadniające zastosowanie ulgi. Musi on zatem wszechstronnie wyjaśnić okoliczności faktyczne po to, aby na tej podstawie stwierdzić czy występuje "ważny interes podatnika" lub "interes publiczny". Ustalenie istnienia owych przesłanek nie wiąże jednak organu podatkowego w tym sensie, że nie musi on podjąć korzystnej dla podatnika decyzji. Może bowiem - w ramach swojego uznania - zadecydować o odmowie umorzenia zaległości, nawet wówczas, gdy istnieje "ważny interes podatnika" lub "interes publiczny". Na poparcie przeprowadzonego wywodu organ przywołał również stosowne orzecznictwo.
Organ odwoławczy podał, że z przedłożonego przez podatnika rachunku zysku i strat oraz bilansu wynika, że fundacja poniosła w roku 2008 stratę w wysokości 3.383.218,04 zł, zaś w okresie od dnia 1 stycznia 2009r. do 28 lutego 2009r. w wysokości 31.664,26 zł. Poza tym fundacja na dzień 28 lutego 2009r. posiadała aktywa w łącznej wysokości 299.778,02 zł, w tym aktywa trwałe 259.885,80 zł. Analiza powyższej dokumentacji finansowej wskazuje, jak dalej stwierdza organ, że sytuacja finansowa fundacji jest trudna i do dnia rozstrzygania przez organ podatkowy pierwszej i drugiej instancji, nie uległa poprawie, co jednak nie powoduje automatycznego obowiązku zastosowania ulgi wobec wnioskodawcy.
Organ doszedł do przekonania, że całokształt zebranego materiału dowodowego w sprawie świadczy o tym, że nie zachodzą przesłanki do zastosowania art. 67a § 1 pkt. 3 O.p. w postaci "ważnego interesu podatnika" lub "interesu publicznego". Wskazał jednocześnie, że poddano należytej ocenie argumenty, które zdaniem skarżącego uzasadniały umorzenie zaległości podatkowej i uznano, że nie mają one jednak takiego charakteru, o jakim mowa w cytowanym przepisie. Zdaniem organu akta sprawy wskazują na to, że skarżący nie wykazał skutecznie, by w jego przypadku zaistniały szczególne i wyjątkowe okoliczności, które uzasadniałyby zastosowanie ulgi o jaką wnosił. Jego sytuacja materialna jest trudna, jednak nie jest szczególna i na tyle odmienna od licznej rzeszy podatników, w szczególności w istniejącej obecnie sytuacji w gospodarce krajowej. Również tzw. podmioty non-profit podlegają obowiązkowi podatkowemu.