Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Tomasz Kolanowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, po rozpoznaniu w dniu 22 października 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Rejonowego Zarządu Infrastruktury w B. (zastępowanego przez Prokuratorię Generalną Rzeczypospolitej Polskiej) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 12 marca 2018 r., sygn. akt I SA/Bd 48/18 w sprawach ze skargi Rejonowego Zarządu Infrastruktury w B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bydgoszczy z dnia 23 listopada 2017 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2013 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla zaskarżoną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bydgoszczy z dnia 23 listopada 2017 r., nr [...], 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bydgoszczy na rzecz Rejonowego Zarządu Infrastruktury w B. kwotę 21991 (słownie: dwadzieścia jeden tysięcy dziewięćset dziewięćdziesiąt jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
1. Wyrokiem z 12 marca 2018 r., I SA/Bd 48/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę R. w B. (dalej: skarżący) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bydgoszczy z 23 listopada 2017 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2013 r.
2. Sąd pierwszej instancji wskazał, że decyzją z 23 sierpnia 2017 r. Wójt Gminy B. określił skarżącemu wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2013 r. w kwocie 979.376 zł. Organ opodatkował powierzchnię gruntu położonego na obszarze części lotniczych lotnisk użytku publicznego, niezajętego budynkami i budowlami stwierdzając, że art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U z 2014 r., poz. 849 ze zm.; dalej zwana: "u.p.o.l.") w zakresie zwolnienia od podatku od nieruchomości wymienia tylko budynki, budowle i zajęte pod nie grunty, a nie wskazuje, jako zakresu zwolnienia, całej części lotniczej lotniska użytku publicznego lub całości gruntu na obszarze części lotniczej lotnisk użytku publicznego.
Decyzją z 23 listopada 2017 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. Organ odwoławczy wskazał, że status skarżącego jako podatnika wynika jednoznacznie z treści wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 25 kwietnia 2017 r., I SA/Bd 102/17, w którym zostało jasno wskazane, że jest on jako trwały zarządca podatnikiem podatku od nieruchomości. Organ podkreślił, że zakres zwolnienia uregulowanego w art. 7 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. obejmuje wyłącznie budynki, budowle i zajęte pod nie grunty na obszarze części lotniczych lotnisk użytku publicznego. Za prawidłowe uznano podejście organu podatkowego pierwszej instancji w zakresie wykazania przedmiotów zwolnionych z opodatkowania i przyjęcie do porównania ewidencji gruntów i wskazanie, które nieruchomości należą do części lotniczej lotniska użytku publicznego określone decyzjami P. . Na tej podstawie znajdujące się na tych nieruchomościach budynki, budowle oraz zajęte pod nie grunty podlegają zwolnieniu podatkowemu.
3. W skardze do WSA w Bydgoszczy skarżący zarzucił naruszenie:
- art. 7 ust. 1 pkt 3 i art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. w zw. z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332 ze zm.; dalej zwana: "Prawo budowlane") poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe uznanie, że lotnisko nie stanowi budowli w świetle ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, pomimo uznania lotnisk za budowle wprost w ustawie Prawo budowlane, w konsekwencji czego organ bezzasadnie przyjął, że nie podlegają zwolnieniu określonemu w art. 7 ust. 1 pkt. 3 u.p.o.l. grunty obejmujące obszar części lotniczej lotniska użytku publicznego znajdujące się pod budowlą (lotniskiem);
- art. 2, art. 7 i art. 217 Konstytucji poprzez zastosowanie błędnej wykładni art. 7 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. wskutek czego ograniczono zakres zwolnienia podatkowego;
- art. 194 § 1 - 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm., zwana dalej: "o.p.") w zw. z art. 21 ust. 2 pkt 2, art. 68 ust. 3 pkt 6 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze (Dz. U. z 2013 r., poz. 1393 ze zm.; zwana dalej: "Prawo lotnicze") oraz w zw. z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1979 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2015 r., poz. 520 ze zm.; dalej zwana: "Prawo geodezyjne i kartograficzne") poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że dane zawarte w ewidencji gruntów były wystarczające do określenia podstawy opodatkowania, że decydujące dla faktu istnienia lotniska jest oznaczenie w ewidencji symbolem "Ti" oraz, że organy podatkowe przy wymiarze podatku od nieruchomości są związane danymi znajdującymi się w ewidencji gruntów i nie mogą dokonywać faktycznych ustaleń w tej mierze;