Skarga kasacyjna na decyzję SKO w O. w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2009 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jacek Brolik (sprawozdawca), Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA del. Danuta Małysz, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 kwietnia 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 1523/09 w sprawie ze skargi J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia 17 czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2009 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/4

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 1523/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia 17 czerwca 2009 r., w przedmiocie ustalenia wymiaru łącznego zobowiązania pieniężnego na rok 2009.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji wynika, ze wzmiankowaną powyżej decyzją organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję Wójta Gminy O. z dnia 19 lutego 2009 r., którą ustalono J. S. wymiar łącznego zobowiązania pieniężnego na 2009 rok, w kwocie 228 zł, w tym podatek leśny w kwocie 143,00 zł oraz podatek rolny w kwocie 85,00 zł. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podniósł, iż Skarżąca corocznie kwestionuje przyjęte przez organ podatkowy do wymiaru łącznego zobowiązania nieruchomości znajdujące się w jej posiadaniu - jako przedmioty opodatkowania, podnosząc zarzuty dokonanych fałszerstw przez pracowników Urzędu Gminy, rodzinę, Starostwo Powiatowe w O. itp. Organ stwierdził, że stosownie do regulacji art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 roku Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 240, poz. 2027; dalej: u.p.g.i.k.), podstawę wymiaru podatków stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Organy podatkowe nie są uprawnione do dokonywania zmian w ewidencji gruntów i oraz wypowiadania się w przedmiocie własności gospodarstw poszczególnych podatników (por. wyrok NSA z 29.12.1993, sygn. akt III SA 747/93, ONSA 1994/4/163). Nadto dane zawarte w ewidencji gruntów mają walor dokumentu urzędowego, o którym mowa w art. 194 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. nr 8 poz. 60 ze zm.; dalej Ordynacja podatkowa) i stanowią dowód tego, co zostało w nich stwierdzone. Stąd też, zarówno Wójt Gminy O. jak i Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie mogą przyjmować do wymiaru zobowiązania podatkowego jako podstawy opodatkowania nieruchomości innych, niż wynika to ewidencji prowadzonej przez uprawniony podmiot.

Organ podkreślił także, że w dniu 1 czerwca 1979 roku, Skarżąca przekazała położone we wsi Z., gospodarstwo rolne o pow. 31,92 ha, na rzecz S. Ż. Jednakże, w wyniku spadkobrania (co stwierdzone zostało postanowieniem Sądu Rejonowego w Ostrołęce z dnia 16.02.2002 r. sygn. akt. NS 100/01 o stwierdzeniu nabycia spadku i postanowieniem Sądu Rejonowego w Ostrołęce z dnia 2.10.2003 r. o dziale spadku), Skarżąca stała się wyłączną właścicielką gruntów rolnych i lasu o łącznej powierzchni 23,99 ha, położonych we wsi Z.W. Nie ulega zatem wątpliwości, zdaniem Kolegium, że Skarżąca jest podatnikiem podatku rolnego oraz podatku leśnego. Jest bowiem właścicielką gruntów o pow. 16,48 ha podlegających opodatkowaniu podatkiem rolnym, wchodzących w skład gospodarstwa rolnego - art. 3 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2006 r. Nr 136, poz. 969 ze zm.). Jest również właścicielką lasów o pow. 7,51 ha (art. 2 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 1 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o podatku leśnym (Dz. U. Nr 200, poz. 1682 ze zm.). Organ podatkowy pierwszej instancji prawidłowo - zdaniem organu - postąpił wymierzając Skarżącej podatek rolny w wysokości 85,00 zł (z 0,6060 ha przeliczeniowego) oraz podatek leśny w wysokości 143,00 zł, w formie łącznego zobowiązania pieniężnego (art. 6c ust. 1 ustawy o podatku rolnym). Skład orzekający organu odwoławczego podniósł ponadto, że zaskarżona decyzja dotyczy wyłącznie nieruchomości położonych we wsi Z. i nie obejmuje gruntów znajdujących się we wsi Z.W.

Strona 1/4