Dokumentem wykazującym, że osoby podpisane pod pełnomocnictwem do reprezentowania skarżącego są faktycznie umocowane do tych czynności jest niewątpliwie uchwała walnego zgromadzenia notariuszy izby notarialnej o wyborze prezesa i wiceprezesa oraz pozostałych członków rady izby notarialnej, a także uchwalony przez radę izby notarialnej regulamin wewnętrzny urzędowania rady z podziałem czynności między swych członków.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia del. WSA Sławomir Presnarowicz, Protokolant Krzysztof Kołtan, po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej Izby Notarialnej w P. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 24 listopada 2005 r. sygn. akt I SA/Po 1223/05 w sprawie ze skargi Izby Notarialnej w P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 2 sierpnia 2005 r. (...) w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności płatnika i określenia wysokości należności z tytułu niepobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. oddala skargę kasacyjną
1. Zaskarżonym postanowieniem z dnia 24 listopada 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę Izby Notarialnej w P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 2 sierpnia 2005 r. w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności płatnika i określenia wysokości należności z tytułu niepobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.
2. W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd pierwszej instancji stwierdził, iż pismem z dnia 4 października 2005 r. pełnomocnik skarżącej Izby Notarialnej został wezwany do złożenia dokumentów, z których wynikałoby uprawnienie osób podpisanych pod pełnomocnictwem do reprezentowania skarżącego i do uiszczenia wpisu od złożonej skargi w kwocie 957 zł w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie do usunięcia braków skargi zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącej w dniu 7 października 2005 r. W zakreślonym terminie nie uzupełniono braków. W tych okolicznościach na podstawie art. 58 par. 1 pkt 3, w związku z art. 230 par. 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd miał obowiązek odrzucić skargę.
3. W skardze kasacyjnej Izba Notarialna wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Zarzuciła Sądowi pierwszej instancji naruszenie przepisów postępowania w sposób mający istotny wpływ na wynik sprawy poprzez:
1. naruszenie przepisu art. 29 w związku z przepisami art. 46 oraz art. 57 par. 1 in princ. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /dalej zwanej również p.p.s.a. lub ustawą/ polegające na:
- błędnym przyjęciu, że wymóg przedstawienia przez organ osoby prawnej dokumentu wykazującego umocowanie tego organu do działania za tę osobę prawną stanowi wymóg formalny skargi, o którym mowa w przepisach art. 46 art. 57 par. 1 p.p.s.a.,
- błędnym przyjęciu, że wymóg przedstawienia przez organ osoby prawnej dokumentu wykazującego umocowanie tego organu do działania za tę osobę prawną dotyczy organów wszelkich osób prawnych, w tym także organów będących organami administracji publicznej,
2. naruszenie przepisu art. 31 p.p.s.a., polegające na nieprzeprowadzeniu przez Sąd I instancji postępowania, przewidzianego w przypadku nieprzedstawienia przez organ osoby prawnej dokumentu wykazującego umocowanie tego organu do działania za tę osobę prawną,
3. naruszenie przepisu art. 49 par. 1 p.p.s.a., polegające na błędnym przyjęciu, że nieprzedstawienie przez organ osoby prawnej przy wniesieniu skargi dokumentu wykazującego umocowanie tego organu do działania za tę osobę prawną stanowi brak podlegający usunięciu w trybie przewidzianym do usuwania braków formalnych skargi, i - w konsekwencji - na błędnym zastosowaniu tego trybu w stosunku do skarżącej w warunkach niewystąpienie braków formalnych skargi,
4. naruszenie przepisu art. 58 par. 1 pkt 3 p.p.s.a. polegające na błędnym przyjęciu, że skarga złożona przez skarżącą dotknięta była brakiem formalnym, który nie został usunięty w wyznaczonym przez Sąd I instancji terminie, i - w konsekwencji - na błędnym przyjęciu, że zachodzą podstawy do odrzucenia skargi wobec nieuzupełnienia w terminie jej braków formalnych.