Zatem, jeżeli art. 5 ust. 1-4 i art. 20 a) u.p.o.l. nie wprowadzają zakazu uchwalenia przez radę gminy stawek podatku od nieruchomości w trakcie roku podatkowego - to tym samym nie wprowadzają one zakazu wyodrębnienia w trakcie roku podatkowego z dotychczas obowiązującego przedmiotu opodatkowania nowego, bardziej szczegółowego przedmiotu opodatkowania.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia WSA (del.) Bartosz Wojciechowski, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 25 października 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Rady Gminy Somianka od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 czerwca 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1540/11 w sprawie ze skargi Rady Gminy Somianka na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie z dnia 15 marca 2011 r., nr 91/K/11 w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie podatku od nieruchomości 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie z dnia 15 marca 2011 r., nr 91/K/11, 3) zasądza od Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie na rzecz Rady Gminy Somianka kwotę 437 (czterysta trzydzieści siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania w sprawie.
1. Wyrokiem z dnia 30 czerwca 2011 r., III SA/Wa 1540/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Rady Gminy Somianka (zwanej dalej: Radą Gminy) na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie (zwanego dalej Kolegium) z dnia 15 marca 2011 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Gminy w sprawie zmiany uchwały w zakresie określenia wysokości stawek w podatku od nieruchomości.
2. Ze stanu sprawy przyjętego przez sąd pierwszej instancji wynikało, że Rada Gminy w dniu 9 lutego 2011 r. podjęła uchwałę w sprawie zmiany uchwały z dnia 6 grudnia 2010 r. w sprawie określenia wysokości stawek podatku od nieruchomości. Na podstawie § 1 tej uchwały wprowadzono zmiany przez wskazanie wysokości stawek podatku od nieruchomości od budynków lub ich części pozostałych, w tym zajętych na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego.
3. Uchwałą z dnia 15 marca 2011 r. Kolegium stwierdziło nieważność uchwały Rady Gminy z dnia 9 lutego 2011 r. z powodu istotnego naruszenia art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm.), zwanej dalej: u.p.o.l. W uzasadnieniu Kolegium stwierdziło, że Rada Gminy nadała nowe brzmienie ust. 2 pkt 5 załącznika do uchwały z dnia 6 grudnia 2010 r., określając stawkę podatku od nieruchomości od nowej kategorii przedmiotów opodatkowania, tj. od "budynków letniskowych (budynków rekreacji indywidualnej) lub użytkowanych na te cele". Podkreśliło, że nowa regulacja została wprowadzone w istotnym naruszeniem art. 5 ust. 1 u.p.o.l., gdyż Rada Gminy określa wysokość rocznych stawek podatku od nieruchomości i stawki te nie mogą być zmieniane w trakcie roku podatkowego. Ponadto nie można wyodrębniać nowych kategorii przedmiotów opodatkowania w trakcie roku podatkowego.
4. W skardze z dnia 20 kwietnia 2011 r., Rada Gminy zarzuciła organowi nadzoru błędną wykładnię przepisów prawa. Podniosła, że zakaz dokonywania zmian w trakcie roku podatkowego wysokości i różnicowania stawek podatkowych nie został wprost sformułowany w ustawodawstwie podatkowym i nie można go w sposób jednoznaczny wyprowadzić z przepisów konstytucyjnych (por. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 marca 1994 r., K 13/93). Podniosła również, że podjęta uchwała nie podnosiła wysokości stawek podatku od nieruchomości, tylko wyodrębniła, w ramach istniejącej kategorii "pozostałych budynków" grupę: "budynków letniskowych (budynków rekreacji indywidualnej) lub użytkowanych na te cele". W ocenie Rady Gminy dokonany głębszy podział miał na celu lepsze dostosowanie stawek, gdyż rozróżnienie danego budynku ze względu na jego przeznaczenie ma olbrzymie znaczenie dla prawidłowego wymiaru podatku od nieruchomości.
W odpowiedzi na skargę Kolegium wniosło o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w uchwale. Wyjaśniło ponadto, że:
- określona w uchwale Rady Gminy z dnia 9 lutego 2011 r. stawka podatku od budynków letniskowych (budynków rekreacji indywidualnej) lub użytkowanych na te cele obowiązuje zgodnie z § 3 uchwały od dnia wejścia w życie tej uchwały, nie zaś od dnia 1 stycznia 2011 r.,