Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Andrzej Jagiełło, Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA del. Danuta Małysz (sprawozdawca), Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 12 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Łd 191/15 w sprawie ze skargi S. T. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 2 stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia i zwrotu nadpłaty w opłacie za gospodarowanie odpadami komunalnymi 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od S. T. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 12 maja 2015 r., sygn. akt I SA/Łd 191/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę S. T. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 2 stycznia 2015 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie nadpłaty w opłacie za gospodarowanie odpadami komunalnymi.
W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan sprawy:
S. T. (wnioskodawca, skarżący) złożył wniosek o zwrot nadpłaty w opłacie za gospodarowanie odpadami komunalnymi za lata 2013 i 2014 w kwocie 100 zł., zaś postanowieniem z dnia 3 grudnia 2014 r. Prezydenta Miasta L. odmówił wszczęcia postępowania w tej sprawie, ponieważ stwierdził, że wnioskodawca nie jest zobowiązany ani do składania deklaracji o wysokości opłaty, o której mowa we wniosku, ani do jej ponoszenia, a zatem nie może być stroną postępowania w rozumieniu art.133 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz.749 ze zm.), zwanej dalej "O.p.".
We wniesionym zażaleniu wnioskodawca zarzucił naruszenie art.133 i art.165a § 1 O.p. oraz art.2 ust.1 pkt 4 i art.6h ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2013 r. poz.1399 ze zm.), zwanej dalej "u.c.p.g.". Stwierdził, że organ I instancji błędnie odmówił przyznania mu statusu strony oraz podniósł, że prawo wystąpienia z wnioskiem o zwrot nadpłaty, zgodnie z art.75 O.p., przysługiwało zarówno podatnikom, jak i płatnikom, zaś w niniejszej sprawie nie ulegało wątpliwości, że to wnioskodawca, jako osoba władająca nieruchomością, uiszcza opłaty na rzecz gminy.
Postanowieniem z 2 stycznia 2015 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. utrzymało w mocy postanowienie organu I instancji. Wskazało, że na gruncie u.c.p.g. instytucja płatnika nie miała zastosowania. Wyjaśniło, że jeżeli nieruchomość jest zabudowana budynkami wielolokalowymi, w których ustanowiono odrębną własność lokali, obowiązki właściciela nieruchomości obciążają osoby sprawujące zarząd nieruchomością wspólną, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, lub właścicieli lokali, jeżeli zarząd nie został wybrany (art.2 ust.3 u.c.p.g.). W przypadku zatem budynków wielolokalowych, w których ustanowiono odrębną własność lokali, co do zasady, właściciel lokalu nie jest właścicielem nieruchomości w rozumieniu u.c.p.g. Organ I instancji dokonał zatem prawidłowej wykładni art.2 ust.1 pkt 4 u.c.p.g. i trafnie go nie zastosował, uznając, że w sprawie ma zastosowanie przepis art.2 ust.3 u.c.p.g.
W skardze na powyższe postanowienie wnioskodawca zarzucił naruszenie: art.133 O.p. przez błędne odmówienie mu statusu strony, art.165a § 1 O.p. przez błędne przyjęcie, że jako podmiotowi, który uiszcza przedmiotowe opłaty, nie przysługuje mu prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, art.122 i art.124 O.p. przez zaniechanie dążenia do wszechstronnego wyjaśnienia okoliczności faktycznych sprawy, art.32 ust.1 Konstytucji RP przez niewłaściwe niezastosowanie polegające na nierównym traktowaniu skarżącego przez organy administracji publicznej w stosunku do właścicieli prywatnych nieruchomości (domków jednorodzinnych), mimo że skarżący, tak jak oni, ponosi opłaty z tytułu gospodarowania odpadami, art.2 ust.1 pkt 4 u.c.p.g. przez błędną wykładnię, sprowadzającą się do pominięcia skarżącego jako osoby władającej nieruchomością, art.6h u.c.p.g. przez błędną wykładnię i nie uwzględnienie okoliczności, że skarżący faktycznie ponosi opłaty za gospodarowanie odpadami.