Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Andrzej Jagiełło, Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia WSA del. Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 21 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Łd 410/13 w sprawie ze skargi W. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 31 stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r. oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 21 maja 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 410/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, po rozpatrzeniu skargi W. K. (skarżący), uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 31 stycznia 2013 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r.
W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, co następuje:
Przedmiot sporu dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:
1) wydatków na remont (zdaniem strony) lub ulepszenie środków trwałych w rozumieniu art. 22g ust. 17 zd. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.; dalej zwana: "u.p.d.o.f.") przeznaczonych na: a) wymianę instalacji gazowej, b) sufit podwieszany w sali sprzedażowej, c) utwardzoną nawierzchnię wokół budynków hurtowni,
2) kwoty 30.298,04 zł stanowiącej wartość netto towarów handlowych wyszczególnionych w protokole likwidacji.
Organy podatkowe uznały, że wydatki poniesione na wymianę instalacji gazowej, sufit podwieszany w sali sprzedażowej, utwardzoną nawierzchnię wokół budynków hurtowni, w każdym przypadku znacznie przekraczały kwotę 3.500 zł, co pozwoliło zakwalifikować je do inwestycji. Wykonane prace wykraczały swym rozmiarem poza zakres drobnych, odtworzeniowych napraw, dzięki wszystkim wykonanym pracom nastąpiło unowocześnienie środków trwałych (instalacji, budynków, budowli) i wzrost ich wartości użytkowej. Stanowiły zatem ulepszenie środków trwałych w rozumieniu art. 22g ust. 17 zd. 2 u.p.d.o.f. Zgodnie zaś z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c u.p.d.o.f. wydatki na ulepszenie środków trwałych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.
Organy nie zgodziły się ze skarżącym, że poniesione nakłady związane były z remontem budynków spółki jawnej, której wspólnikiem jest skarżący. Wyjaśniły, że istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu środka trwałego. Remont następuje w toku eksploatacji i jest wynikiem tej eksploatacji, natomiast nakłady poniesione przez spółkę nie mieściły się w tak rozumianym pojęciu remontu. Wymienione prace doprowadziły do unowocześnienia obiektów poprzez wydłużenie okresu ich użytkowania i obniżenie kosztów eksploatacyjnych, miały zatem charakter modernizacyjny i adaptacyjny.
Odnośnie do kwestii dotyczącej likwidacji towarów handlowych, organy podatkowe wskazały na brak rzetelnego udokumentowania poszczególnych etapów wycofywania towarów z magazynu (strat w środkach obrotowych, różnic remanentowych, zdarzeń losowych). Wzięły pod uwagę, że protokół likwidacji poza wykazem towarów poddanych likwidacji nie zawierał żadnych informacji o docelowym przeznaczeniu towarów nią objętych (sposób, miejsce i termin likwidacji, zestawionych towarów oraz osób uczestniczących w likwidacji). Nie zawierał również podpisów osób uczestniczących w likwidacji. Podniosły, iż nie zostały przedstawione dowody na wywóz i unieszkodliwienie towarów uszkodzonych bądź przeterminowanych objętych spisem, dowodów na oddanie towarów osobie zajmującej się zbieractwem. Brak właściwego dokumentowania likwidacji towarów, zdaniem organów podatkowych, wyklucza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości netto towarów handlowych wyszczególnionych w protokole likwidacji towarów.