Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), Sędzia del. NSA Jan Grzęda, Protokolant Joanna Bańbura, po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 sierpnia 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 3212/11 w sprawie ze skargi J. J. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 września 2011 r., nr [...], [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji orzekającej o odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki w podatku dochodowym od osób fizycznych za grudzień 2003 r. oraz styczeń i luty 2004 r. oraz w podatku od towarów i usług za grudzień 2003 r. oraz umarzającej postępowanie za marzec 2004 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) zasądza od J. J. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie kwotę 380 (słownie: trzysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
1. Wyrokiem z dnia 19 sierpnia 2012 r., III SA/Wa 3212/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżone przez J. J. (zwanego dalej skarżącym) decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 września 2011 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji orzekającej o odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki w podatku dochodowym od osób fizycznych za grudzień 2003 r. oraz styczeń i luty 2004 r. oraz w podatku od towarów i usług za grudzień 2003 r. i umarzającej postępowanie za marzec 2004 r.
2. Ze stanu sprawy przyjętego przez sąd pierwszej instancji wynika, że Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w W. dwiema decyzjami z dnia 7 maja 2009 r. orzekł o odpowiedzialności podatkowej skarżącego za zaległości spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w podatku dochodowym od osób fizycznych i w podatku od towarów i usług.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu odwołań od ww. decyzji, dwiema decyzjami z dnia 18 grudnia 2009 r. uchylił je. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie dwoma postanowieniami z dnia 30 marca 2010 r.
w sprawach o sygn. akt III SA/Wa 475/10 i III SA/Wa 476/10 odrzucił skargi. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargi kasacyjne skarżącego postanowieniami z dnia 9 i 13 lipca 2010 r. o sygn. akt II FSK 1123/10 i II FSK 666/10.
3. W dniu 20 września 2010 r. skarżący złożył wnioski o stwierdzenie nieważności ostatecznych decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 grudnia 2009 r., na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29. sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8. poz. 60 z późn. zm. - zwanej dalej: ord. pod.). Zarzucił tym decyzjom rażące naruszenie przepisów art. 116 § 1 i art. 107 § 1, art. 108 § 1, art. 122, art. 133 § 1 ord. pod. Zaznaczył, że organy powinny były przeprowadzić postępowanie w sprawie odpowiedzialności za zaległości podatkowe sp. z o.o. w stosunku do wszystkich osób, które w okresach wymienionych w decyzjach z dnia 18 grudnia 2009 r. pełniły funkcje członków zarządu tej spółki. Skierowanie decyzji o odpowiedzialności podatkowej tylko do skarżącego w sposób rażący naruszało przepis art. 116 § 1 ord. pod.
Dwiema decyzjami z dnia 18 marca 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie odmówił stwierdzenia nieważności ostatecznych decyzji Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w W. z uwagi na brak przesłanki rażącego naruszenia prawa.
Od decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 marca 2011 r. skarżący wniósł odwołania, w których zarzucił naruszenie:
- art. 247 § 1 pkt 3 ord. pod. - przez odmowę stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 18 grudnia 2009 r. w sytuacji, gdy decyzje te w sposób rażący naruszały art. 116 § 1 w związku z art. 107 ord. pod.
- art. 247 § 1 pkt 5 ord. pod. - przez odmowę stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 grudnia 2009 r. w sytuacji, gdy decyzje te zostały skierowane do podmiotu niebędącego stroną postępowania.
Uzasadniając ten zarzut skarżący wskazał, że zgodnie z treścią art. 116 § 1 ord. pod. decyzje z dnia 18 grudnia 2009 powinny były być adresowane do skarżącego oraz pozostałych dwóch członków zarządu. Zaadresowanie ich wyłącznie do skarżącego stanowiło naruszenie prawa wskazane w art. 247 § 1 pkt 5 ord. pod. (skierowanie decyzji do podmiotu niebędącego stroną postępowania).