Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędziowie: NSA Jacek Brolik, NSA del. Grażyna Jarmasz (sprawozdawca), Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Zofii M. i Zenobiusza M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 października 2006 r. sygn. akt I SA/Wr 143/06 w sprawie ze skargi Zofii M. i Zenobiusza M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 22 listopada 2005 r. (...) w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Zofii M. i Zenobiusza M. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 1.800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/8

1. Wyrokiem z dnia 19 października 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 143/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę Zofii i Zenobiusza M. wniesioną na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 22 listopada 2005 r. (...).

2. Z ustaleń faktycznych przyjętych przez Sąd wynika, że decyzją tą Dyrektor Izby utrzymał w mocy decyzję Naczelnika (...) Urzędu Skarbowego w W. z 17 czerwca 2005 r. (...) określającą Zofii i Zenobiuszowi M. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r. w kwocie 46 943,50 zł.

3. Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, zdaniem sądu, wynikało że w zeznaniu rocznym za 1999 r. skarżący wykazali dochody: Zofia M. z pracy oraz z działalności wykonywanej osobiście, a Zenobiusz M. z emerytury i z pracy. Należny podatek dochodowy za 1999 r. wynikający z zeznania wyniósł 3.173,10 zł.

Na podstawie przedłożonych aktów notarialnych ustalono, że w 1999 r. małżonkowie sprzedali 5 działek położonych w B. i w związku z tymi transakcjami złożyli w 1999 dwa oświadczenia o przeznaczeniu kwot uzyskanych ze sprzedaży działek na cele mieszkaniowe. Jednocześnie zebrano materiał dowodowy, z którego wynikało, że w latach 1995-2001 podatnicy wielokrotnie dokonywali transakcji zakupu i sprzedaży nieruchomości gruntowych, działania te prowadzone były na własny rachunek w celach zarobkowych, a ich przedmiot, skala i poziom osiąganych zysków odpowiadał ustawowym kryteriom działalności gospodarczej, wynikającym z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./.

I tak 27 kwietnia 1995 r. Państwo M. zakupili udział stanowiący 1738/73 części działki przy ul. K. w W. Po podziale na działki budowlane, 1995 r. sprzedali udziały w gruncie /działki/ z zyskiem, zawierając pięć notarialny umów sprzedaży. W transakcjach tych brała również udział firma "ADK" sp. z o.o., której wiceprezesem był Zenobiusz M. Zaś 20 sierpnia 1996 r. Nabyli udział w działce odpowiadający powierzchni 3.727 m2 w W. przy ul. Ś., następnie zbyli z zyskiem udziały w tym gruncie, zawierając sześć notarialnych umów sprzedaży.

Ponadto 2 października 1996 r. podatnicy nabyli udział we współwłasności niezabudowanej nieruchome we wsi M., a 28 maja 1997 r. dokonali zakupu działki nr 131/6 w B. W dniu 25 lutego 1998 r. sprzedali działkę położoną w W. przy ul. Z. 17 wraz z rozpoczętą budową jednorodzinnego budynku mieszkalnego, w dniu 15 maja 1998 r.. zakupili niezabudowane działki (...) we wsi K., dnia 30 czerwca 1998 r. zakupili niezabudowane działki (...) we wsi M., a 27 listopada 1998 r. sprzedali działkę położoną w W. przy ul. Z. 1 wraz z jednorodnym budynkiem mieszkalnym.

W 1999 r. małżonkowie przeprowadzili podział działki 131/6 zakupionej w 1997 r. w B., na działki budowlane numer 131/8 i 131/9, a następnie działkę 131/8 podzielono na dalsze 18 działek. Pięć spośród tych działek zostało sprzedane w 1999 r.

Umową z dnia 30 lipca 1997 r. podatnicy przekazali spółce "DDK" sp. z o.o. - dalej określanej jako DDK, pełne prawo zarządu działką numer 131/8 i dysponowania nią na cele budowlane, z uprawnieniem do budowy zespołu domów jednorodzinnych wraz z pełną infrastrukturą techniczną. Między Zenobiuszem M., a firmą DDK zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym, kapitałowym, i majątkowym, gdyż był on prezesem zarządu DDK i posiadał 75% udziałów spółki. Udziałowcami tej spółki byli jego syn, córka, zięć.

Strona 1/8