Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Grzęda (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia WSA (del.) Anna Sokołowska, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 7 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 205/15 w sprawie ze skargi R. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 4 grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od środków transportowych za 2012 r. oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z 7 maja 2015 r., sygn. akt I SA/Kr 205/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę R. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z 4 grudnia 2014 r. w przedmiocie podatku od środków transportowych za 2012 r.
Stan sprawy sąd administracyjny pierwszej instancji przedstawił następująco:
Decyzją Burmistrza Miasta J. z dnia 18 sierpnia 2014 r. określono R. P. (dalej: skarżącemu) wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od środków transportowych za rok 2012 na kwotę 56.672 zł. W uzasadnieniu decyzji podano, że skarżący - stale zamieszkały na terenie J. - nie złożył deklaracji na podatek od środków transportowych za rok 2012 r., a tymczasem z informacji Starostwa Powiatowego w S. wynika, że skarżący w 2012 r. pozostawał właścicielem 34 środków transportowych. Organ wyjaśnił również, że ustalenie faktu miejsca stałego pobytu skarżącego w roku 2012 na podstawie danych meldunkowych było utrudnione (pobyt stały J. 2.07.2008-28.11.2008 r.; M. 29.01.2009-05.02.2009; następny meldunek u M. 27.12.2011-25.01.2012; D. 25.01.2012 - 14.01.2013), Burmistrz Miasta J. dopuścił jako dowód protokół przesłuchania skarżącego z dnia 5 grudnia 2012 r. zgromadzony w postępowaniu dotyczącym zobowiązania podatkowego w podatku od środków transportowych za rok 2006 i 2007. Z wyżej wymienionego zeznania wynika, że J. od 2005 r. jest miejscem zamieszkania i głównym centrum życiowym skarżącego, który cały czas mieszka w J. przy ul. [...] i jest to cały czas jego centrum życiowe, za wyjątkiem gdy pracuje za granicą na terenie Słowacji.
W odwołaniu od ww. decyzji, skarżący wskazał, że miejscem jego stałego zamieszkania i centrum życiowym jest miejscowość D. na terytorium Republiki Słowackiej, co potwierdzają liczne dokumenty urzędowe oraz mogą potwierdzić zeznania świadków wskazanych przez skarżącego. Pod adresem w J. ul. [...] nie ma budynków mieszkalnych, co potwierdza orzecznictwo w sprawie podatku od nieruchomości. Pojazdy stanowiące przedmiot opodatkowania w decyzji organu pierwszej instancji zostały częściowo przez niego zbyte. W toku postępowania odwoławczego skarżący wskazał, że w latach 2005-2008 mieszkał w J., lecz pod innym adresem, gdzie znajduje się jego mieszkanie (os. W. [...]), na dowód czego przedstawił umowę sprzedaży tego mieszkania.
Decyzją z dnia 4 grudnia 2014 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie, uchyliło ww. decyzję Burmistrza Miasta J. z dnia 18 sierpnia 2014 r. i określiło skarżącemu wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od środków transportowych za rok 2012 w kwocie 50.140 zł.
Kolegium zacytowało zeznania skarżącego z 5 grudnia 2012 r., z których wynika, że od września 2005 r. do tej pory "cały czas mieszka w J. przy ul. [...] i jest to cały czas jego centrum życiowe (...) za wyjątkiem okresów, gdy pracuje za granicą na terenie Słowacji". Z zeznań tych wynika, że również dzieci skarżącego w okresie, kiedy przebywa on w Polsce, mieszkają z nim w J. Kolegium wskazało również, że wbrew tezom skarżącego z decyzji organu z dnia 10 lutego 2012 r. nr [...] wynika, że nieruchomość przy ul. [...] w J. obejmuje budynek mieszkalny. Organ podniósł również, że w 2012 r. skarżący posiadał tu nie tylko miejsce zamieszkania, ale również tutaj koncentrowały się jego sprawy gospodarcze - prowadził w J. działalność gospodarczą.