Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Wolf - Kalamala, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz (spr.), Sędzia WSA (del.) Mirosław Surma, , po rozpoznaniu w dniu 13 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 26 października 2017 r. sygn. akt I SA/Gl 748/17 w sprawie ze skargi K. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 8 maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości na 2015 r. po wznowieniu postępowania oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 października 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 748/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (dalej: "WSA") oddalił skargę K. M. (dalej: "Skarżący") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach (dalej: "SKO") z dnia 8 maja 2017 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości na 2015 r. po wznowieniu postępowania. Podstawą powyższego orzeczenia był art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm., dalej: "p.p.s.a.").
Z uzasadnienia wyroku WSA wynika, że SKO decyzją z dnia 8 maja 2017 r., po rozpoznaniu odwołania Skarżącego, utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta K. (dalej: "organ I instancji") z dnia 12 grudnia 2016 r., w sprawie uchylenia w części decyzji z dnia 20 stycznia 2015 r. ustalającej wymiar podatku od nieruchomości na rok 2015 i dokonania nowego wymiaru podatku na ten rok.
Nie godząc się z powyższym rozstrzygnięciem Skarżący wniósł skargę do WSA, w której zarzucił naruszenie:
- art. 121 § 1 i art. 122 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm., dalej: "o.p."), przez utrzymanie w mocy decyzji niezgodnej z prawem oraz pominięcie przy rozstrzyganiu istotnych kwestii;
- art. 121 § 1 o.p., art. 122 o.p. i art. 187 § 1 o.p., poprzez niewłaściwe przeprowadzenie postępowania dowodowego w sprawie oraz brak ustalenia i zbadania okoliczności samoistnego posiadania Skarżącego, a następnie wyciągnięcie błędnych wniosków w związku z niewykazaniem tych okoliczności;
- art. 210 § 4 o.p., przez niewskazanie w uzasadnieniu faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, którym dał wiarę, oraz przyczyn, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności, a w szczególności brak oceny oświadczenia podatnika w sprawie samoistnego posiadania części nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] (k.m. 26);
- art. 210 § 4 o.p., przez sformułowanie uzasadnienia w sposób nieczytelny i wewnętrznie sprzeczny;
- art. 3 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. oraz art. 120 o.p., przez jego niezastosowanie, a w konsekwencji nieustalenie zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości z tytułu samoistnego posiadania przez Skarżącego nieruchomości położonej w K. [...], stanowiącej cz. działki nr [...] (k.m. 26);
- art. 6 ust. 1 w zw. z art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 716 z późn. zm., dalej: "u.p.o.l."), przez jego niezastosowanie i zaniechanie ustalenia wymiaru podatku od nieruchomości położonej w K. [...] - cz. działki nr [...] (k.m. 26);
- art. 336 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, dalej: "k.c."), przez jego nieprawidłowe zastosowanie oraz nieprawidłową interpretację;
- art. 339 k. c., przez jego niezastosowanie.
W odpowiedzi na skargę SKO wniosło o jej oddalenie podtrzymując swoje stanowisko oraz argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu wyroku WSA zauważył, że w rozpoznawanej sprawie organ I instancji postanowieniem z dnia 8 stycznia 2016 r. wznowił postępowanie podatkowe w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości m.in. za 2015 r. na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 o.p. Wznowienie dotyczyło podatku od nieruchomości położonych w K. [...]. Ostatecznie organ I instancji odrębnymi decyzjami z dnia 15 listopada 2016 r. ustalił podatek od nieruchomości za lata 2011-2016 dla nieruchomości położonej w K. [...], od których Skarżący nie wniósł odwołania. Spór dotyczy więc podatku od nieruchomości za nieruchomość położoną w K. [...]. Skarżący na podstawie aktu notarialnego z dnia 21 grudnia 2007 r. nabył od Przedsiębiorstwa "O." Spółki z o.o. prawo własności zabudowanej nieruchomości położonej w K. [...], stanowiącej działkę gruntu nr [...], karta mapy [...], o obszarze 769 m2. Skarżący w dniu 11 lutego 2008 r. złożył informację w sprawie podatku od nieruchomości za 2008 r., w której wykazał do opodatkowania nabytą nieruchomość, podając powierzchnię gruntów związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej - 769 m2 oraz powierzchnię posadowionego na gruncie budynku związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej - 544,40 m2. Podatek od nieruchomości był zatem wymierzany Skarżącemu od wskazanych przez niego powierzchni aż do 2015 r. Dopiero w grudniu 2015 r. Skarżący przeprowadził inwentaryzację powierzchni użytkowej budynku położonego w K. [...]. Skarżący złożył w dniu 4 grudnia 2015 r. w organie I instancji oświadczenie z dnia 3 grudnia 2015 r. sporządzone przez uprawnionego geodetę M. S., w którym wskazał on, że budynek zlokalizowany na działce nr [...] (k.m. 26) posiada powierzchnię użytkową 662,50 m2. Można więc wnioskować, że Skarżący do momentu inwentaryzacji powierzchni budynku nie wiedział jaka jest rzeczywista powierzchnia zakupionego przez niego budynku. Powierzchnia budynku nie została bowiem określona w akcie notarialnym, a Skarżący zadeklarował do opodatkowania budynek o powierzchni 544,40 m2. Organ I instancji przesłuchał w dniu 30 listopada 2016 r. w charakterze świadka geodetę M. S., który zeznał, że budynek o łącznej powierzchni 662,50 m2 znajduje się częściowo na działce nr [...] oraz częściowo na działce nr [...]. Nie był on jednak w stanie podać powierzchni budynku, jaka znajduje się wyłącznie na działce nr [...] (k.m. 26). W aktach sprawy znajduje się oświadczenie pełnomocnika Skarżącego z dnia 25 listopada 2016 r., który podał, że cały budynek ma powierzchnię użytkową 662,50 m2, powierzchnia budynku posadowionego na działce nr [...] wynosi 554,50 m2, a na działce nr [...] wynosi 118 m2.