Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędziowie NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), WSA del. Lidia Ciechomska-Florek, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 13 września 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 15 września 2010 r. sygn. akt I SA/Bd 501/10 w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 10 maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości z tytułu podatku od nieruchomości, tj. III i IV raty za 2008 r. oraz odmowy umorzenia zaległości w podatku od nieruchomości za I, II i III kwartał 2009 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) przyznaje od Skarbu Państwa z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy na rzecz radcy prawnego D. M. kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych powiększoną o należny podatek od towarów i usług tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu kasacyjnym.
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę M.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 10 maja 2010 r. w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości z tytułu podatku od nieruchomości.
Sąd następująco przedstawił stan sprawy:
Wnioskiem z 27 kwietnia 2009 r. skarżąca, prowadząca działalność gospodarczą pod firmą S., wystąpiła o udzielenie ulgi podatkowej w postaci umorzenia w całości zaległości podatkowej wraz z odsetkami w podatku od nieruchomości za drugie półrocze 2008 r. oraz za pierwszy kwartał 2009 r.; następnie rozszerzyła swój wniosek, wnosząc o umorzenie zaległości podatkowej także za drugi i trzeci kwartał 2009 r. Powołała się na ważny interes publiczny i społeczny, podając, że zmuszona jest spłacać kredyt zaciągnięty na remont ośrodka wczasowego, w którym prowadzi działalność gospodarczą.
Decyzją z dnia 18 stycznia 2010 r. Wójt Gminy W. odmówił skarżącej umorzenia zaległości, uznając, że w sprawie nie wystąpiły przesłanki określone w art. 67a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej: O.p.).
W odwołaniu od powyższej decyzji skarżąca podniosła zarzut naruszenia art. 67 § 1 i § 1a O.p. przez zignorowanie treści wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 21 kwietnia 2009 r. oraz art.187 § 1 i art.188 O.p. przez nie wystąpienie do Rady Gminy W. o zastosowanie ulgi podatkowej zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatac h lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.).
Decyzją z dnia 10 maja 2010 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu podatkowego pierwszej instancji, uznając, że zaległość podatkowa nie powstała w związku z nagłymi, losowymi i niezależnymi od skarżącej okolicznościami, a na podatniczce ciąży odpowiedzialność za podejmowane działania gospodarcze. Za interes publiczny przemawiający za zastosowaniem ulgi nie może być uznana okoliczność, że prowadzony przez podatniczkę ośrodek wczasowy służy mieszkańcom gminy, ani fakt, że prowadzona działalności gospodarcza pozytywnie wpływa na społeczność lokalną (tworzenie miejsc pracy, płacenie podatku dochodowego i VAT). Ponadto z akt sprawy - wbrew twierdzeniom skarżącej - nie wynika, aby otrzymała ona od gminy zapewnienie o zwolnieniu z podatku od nieruchomości.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skarżąca zarzuciła naruszenie art. 67a § 1 pkt 3 O.p. przez jego błędną wykładnię i zastosowanie oraz podniosła, że nie uwzględniono faktu, iż świadczy dla społeczności lokalnej usługi w zakresie wypoczynku i rekreacji, które w myśl ustawy o samorządzie gminnym należą do zadań własnych gminy. Ponadto w ramach prowadzonej działalności gospodarczej skarżąca kreuje nowe miejsca pracy. W skardze zarzucono także naruszenie art. 122 O.p. polegające na niewyjaśnieniu wszystkich okoliczności sprawy przez odrzucenie jej wniosku o przeprowadzenie rozprawy przed SKO.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując w całości swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.