Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala (sprawozdawca), Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia WSA del. Cezary Koziński, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 sierpnia 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 3077/11 w sprawie ze skargi W. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 września 2011 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki w podatku dochodowym od osób fizycznych za okres od lutego do czerwca 2005 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od W. L. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 30 sierpnia 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 3077/11, oddalił skargę W. L. - nazywanego dalej "Skarżącym", na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 września 2011 r. w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki w podatku dochodowym od osób fizycznych za okres od lutego do czerwca 2005 r.
Decyzją z 31 grudnia 2010 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w W. orzekł o odpowiedzialności Skarżącego, jako osoby trzeciej (członka zarządu) za zaległości W[...] sp. z o.o. (nazywanej dalej "Spółką"). Spółka bowiem pobrała zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych za wskazany powyżej okres, ale ich nie wpłaciła. Jako podstawę materialnoprawną decyzji organ wskazał między innymi art. 107, art. 108 i art. 116 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., nr 8, poz. 60 z późn. zm.).
Rozpoznawszy odwołanie Skarżącego, wspomnianą na wstępie decyzją, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. Odnosząc się do podniesionej w odwołaniu kwestii ograniczonego zakresu działalności Skarżącego w Spółce, która miała sprowadzać się do jej dokapitalizowania, organ doszedł do wniosku, że jest okoliczność ta nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Bez wpływu na wynik sprawy pozostawała także wskazana przez Skarżącego okoliczność faktycznego wykonywania zarządu nad Spółką przez prokurenta. Dyrektor Izby Skarbowej wskazując na art. 201 § 1 i art. 205 § 1 ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r., nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) oraz uchwałę, którą powołano Skarżącego na członka zarządu, zwrócił uwagę, że zakres pełnionych przez niego czynności nie został w żaden sposób ograniczony. Co więcej, Skarżący był jedynym członkiem zarządu Spółki.
Równocześnie postępowania egzekucyjne prowadzone wobec Spółki zostały umorzone z uwagi na bezskuteczność egzekucji. Spółka nie dysponowała bowiem majątkiem, który mógłby posłużyć do zaspokojenia należności wobec Skarbu Państwa. W odniesieniu do wskazanych przez Skarżącego wierzytelności Spółki, okazało się, że są one przedmiotem postępowania toczącego się przed sądem powszechnym. Nie można zatem było uznać ich za mienie, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowej spółki w znacznej części.
Tym samym, zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej, spełnione zostały obie przesłanki odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki, o których jest mowa w art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej.
W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Skarżący podniósł zarzut naruszenia art. 116 § 1, art. 118 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, jak również art. 210 § 1 pkt 6 i art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej oraz art. 120, art. 121 § 1, art. 122-124, art. 145, art. 165 § 4, art. 187 § 1, art. 188, art. 192, art. 194a, art. 199a § 3, art. 200 § 1, art. 229, art. 237 tej ustawy.
Uzasadniając zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego pełnomocnik Skarżącego argumentował, że przez pojęcie "wydanie decyzji", użyte w art. 118 Ordynacji podatkowej należy rozumieć także jej doręczenie. Ponadto, zdaniem autora skargi, organy bezzasadnie uznały, że wskazane przez Skarżącego wierzytelności nie zwalniają go z odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe Spółki. Dalej pełnomocnik Skarżącego podniósł, że organy powinny były wystąpić z powództwem o ustalenie, czy stosunek prawny, z którego wynikały wspomniane wierzytelności, istniał. Organy niezasadnie oddaliły lub pozostawiły bez rozpoznania część wniosków Skarżącego w zakresie mienia Spółki, wobec którego można byłoby skierować egzekucję. Ponadto organy pominęły dowody świadczące o braku winy Skarżącego w niezgłoszeniu wniosku o ogłoszenie upadłości, jak również nie wykazały, że Skarżący faktycznie pełnił funkcję członka zarządu. W skardze zwrócono uwagę, że organ odstąpił od obowiązku wyznaczenia siedmiodniowego terminu do zapoznania się z materiałem dowodowym i wypowiedzenia się na jego temat. Skarżący podniósł również, że postanowienie wszczynające postępowanie w niniejszej sprawie nie zostało mu prawidłowo doręczone.