1. Z treści przepisu art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w latach 1997-2001 wynika, że dla uznania gruntów za związane z działalnością gospodarczą, bo będące w posiadaniu przedsiębiorcy, nie ma znaczenia wyłączenie zawarte w pkt 4 lit. "b", w sytuacji gdy klasyfikacja tych gruntów w ewidencji nie pozwala na objęcie ich przepisami o podatku rolnym lub leśnym.
Przepis art. 5 ust. 3 pkt 4 odnosi się jedynie do gruntów objętych przepisami ustawy o podatku rolnym lub leśnym, wyłączonych na cele nierolnicze lub nieleśne na skutek prowadzenia działalności innej niż rolnicza lub leśna, albo na podstawie ostatecznej decyzji administracyjnej i z tego względu opodatkowanych podatkiem od nieruchomości na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy.
2. "Wyjątkowość" pkt 4 ust. 3 art. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, w brzmieniu obowiązującym w latach 1997-2001 /w porównaniu do pkt 1-3/ wynika wyłącznie z tego, że dotyczy on gruntów objętych przepisami o podatku rolnym lub leśnym /bo sklasyfikowanych w ewidencji jako "użytek rolny" lub "las"/, stąd ich podleganie opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości uzależnione jest od wykazania wyłączenia na cele nierolnicze lub nieleśne na skutek prowadzonej działalności gospodarczej innej niż rolnicza lub leśna.
3. W sytuacji gdy grunty sklasyfikowane były w ewidencji jako "użytki kopalne /K/" i następnie przeklasyfikowane zostały do rodzaju: "tereny różne /Tr/, obejmujące między innymi niezagospodarowane grunty zrekultywowane, to nie ma podstaw do twierdzenia, że grunty te objęte są przepisami o podatku rolnym lub leśnym i czasowo wyłączone na cele nierolnicze lub nieleśne.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2006 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 21 października 2004 r., I SA/Po 2222/02 w sprawie ze skargi Kopalni Węgla Brunatnego "K." S.A. w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 6 sierpnia 2002 r., (...), w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 1997-2001 - uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę; (...).
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 października 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, po rozpoznaniu skargi Kopalni Węgla Brunatnego "K." S.A. w K., uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 6 sierpnia 2002 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Przewodniczącego Zarządu Gminy K.-B. z dnia 7 maja 2002 r., w przedmiocie określenia zaległości podatkowej w podatku od nieruchomości za lata 1997-2001 i odsetek za zwłokę od tych zaległości.
W motywach wyroku Sąd I instancji przedstawiając stan sprawy wskazał, że organ podatkowy jako podstawę rozstrzygnięcia powołał art. 21 par. 1-3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ oraz uchwały Rady Gminy K. z dnia 30 grudnia 1996 r. (...), z dnia 18 grudnia 1997 r. (...), z dnia 29 grudnia 1998 r. (...), z dnia 23 grudnia 1999 r. (...) i z dnia 19 grudnia 2000 r. (...), w przedmiocie ustalenia stawek podatku od nieruchomości. W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że zaniżenie zobowiązania podatkowego było skutkiem deklarowania przez Kopalnię gruntów zrekultywowanych, jako gruntów pozostałych, zamiast jako gruntów związanych z działalnością gospodarczą i stosowania wobec tych gruntów niższej niż wynikająca z przepisów stawki podatkowej, mimo iż z art. 5 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wynika, że grunty nieobjęte podatkiem rolnym, będące w posiadaniu przedsiębiorcy opodatkowane są stawką przewidzianą dla związanych z działalnością gospodarczą bez względu na ich faktyczny związek z wykonywaną działalnością gospodarczą.
Organ odwoławczy w swej decyzji wskazał, że w sprawie było bezspornym, iż przedmiotowe grunty zostały zrekultywowane i zagospodarowane "na kierunek rolny lub leśny", co potwierdzały decyzje wydane w tym przedmiocie przez Urząd Rejonowy w K. i Starostę K. W ocenie organu odwoławczego, zakończenie rekultywacji potwierdzone decyzjami oznacza, że grunty straciły związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, jednak zakres rekultywacji, określony jako: "na kierunek rolny", nie przywrócił im charakteru użytków rolnych, stąd w ewidencji gruntów zakwalifikowano je do "terenów różnych /Tr/", obejmujących zarówno "grunty przeznaczone do rekultywacji", jak i "niezagospodarowane grunty zrekultywowane". Taki zapis w ewidencji gruntów oznacza, że grunty te nie są objęte przepisami o podatku rolnym, a skoro są w posiadaniu przedsiębiorcy, to powinny być opodatkowane stawką właściwą dla "gruntów związanych z działalnością gospodarczą", bowiem zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, przeklasyfikowanie gruntów z "użytków kopalnych /K/" na "tereny różne /Tr/" nie ma wpływu na istotną okoliczność, że grunty będące w posiadaniu przedsiębiorcy nie mogą być opodatkowane stawką od "gruntów pozostałych". Organ odwoławczy wskazał, że rozbieżności w pojmowaniu związku nieruchomości z działalnością gospodarczą, którego istnienie ma wpływ na stosowanie właściwych stawek opodatkowania, spowodowały, iż ustawodawca w noweli z dnia 6 grudnia 1996 r. do ustawy o podatkach i opłatach lokalnych zrezygnował z dotychczasowego określenia "grunty służące do prowadzenia działalności gospodarczej" i zastąpił go terminem "grunty związane z działalnością gospodarczą", co jest pojęciem szerszym, bo obejmującym także grunty faktycznie niewykorzystywane na cele tej działalności. Tak więc od 1 stycznia 1997 r. pojęcie "grunty będące w posiadaniu przedsiębiorcy" stało się tożsame z pojęciem "grunty związane z działalnością gospodarczą", bowiem wyliczenie gruntów związanych z działalnością gospodarczą w treści art. 5 ust. 3 ustawy ma charakter przykładowy i stanowi ustawową wskazówkę interpretacyjną /uchwała pięciu sędziów NSA z dnia 2 kwietnia 2001 r., FPK 3/00 - ONSA 2001 Nr 4 poz. 150/.