Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Krzysztof Winiarski (sprawozdawca), Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. sp. z o.o. z siedzibą w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 17 lipca 2013 r. sygn. akt I SA/Po 119/13 w sprawie ze skargi P. sp. z o.o. z siedzibą w P. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 22 października 2012 r. nr ILPB4/423-243/12-3/DS w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 22 października 2012 r. nr ILPB4/423-243/12-3/DS, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów na rzecz P. sp. z o.o. z siedzibą w P. kwotę 820 (słownie: osiemset dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 17 lipca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę P. Sp. z o.o. w P. na interpretację indywidualną Ministra Finansów działającego z dnia 22 października 2012 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.
We wniosku o wydanie interpertacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego Spółka wskazała, że w dniu 14 stycznia 2000 r. nabyła udział we współwłasności nieruchomości budynkowej położonej we Francji. Po zakupie nieruchomości, która wymagała nakładów o charakterze ulepszeniowym, Spółka ponosiła szereg wydatków, a w styczniu 2011 r. Spółka sprzedała nieruchomość. W związku z realizacją i przebiegiem transakcji zbycia nieruchomości Spółka poniosła szereg kosztów bezpośrednio związanych ze sprzedażą. Z tytułu sprzedaży nieruchomości Spółka rozpoznała dla celów podatku dochodowego we Francji dochód i zapłaciła tam podatek dochodowy. Dla celów wyliczenia podatku dochodowego należnego we Francji, uwzględniono koszty bezpośrednio związane ze sprzedażą nieruchomości obejmujące tylko wynagrodzenie dla przedstawiciela podatkowego we Francji oraz wyliczoną metodą francuską amortyzację. Z powyższego wynika, że nie uwzględniono w rachunku podatkowym przeprowadzonym dla potrzeb rozliczenia francuskiego podatku dochodowego pozostałych kosztów,
W związku z przedstawionym stanem faktycznym zadano m.in. następujące pytanie: Czy poniesione przez Spółkę:
- wydatki na nabycie nieruchomości w dniu 14 stycznia 2000 r. stanowiące cenę jej nabycia,
- wydatki poniesione na ulepszenie nieruchomości w okresie od daty jej nabycia do dnia sprzedaży w dniu 24 stycznia 2011 r. i
- wydatki poniesione bezpośrednio w związku ze sprzedażą nieruchomości w dniu 24 stycznia 2011 r., takie jak: wynagrodzenie dla polskiego pośrednika, wynagrodzenie dla przedstawiciela podatkowego we Francji oraz wynagrodzenie dla pośrednika francuskiego,
- stanowić będą, na gruncie (polskiej) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów?
W ocenie wnioskodawcy jeśli tylko wydatki opisane w treści pytania nr 1 tiret pierwsze i drugie, mogły być zaliczone do kosztu wytworzenia, o czym jest mowa w art. 16g ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz.654 ze zm., dalej u.p.d.o.p.) to z chwilą sprzedaży nieruchomości, Spółka miała pełne prawo do potrącenia tych wydatków jako kosztów uzyskania sprzedaży. Konstatacja taka wynika z brzmienia art. 15 ust. 4f u.p.d.o.p. Zatem, wszystkie wydatki wskazane w treści pytania nr 1 stanowią koszt uzyskania przychodów.
W interpretacji indywidualnej z dnia 22 października 2012 r. Minister Finansów uznał powyższe stanowisko za nieprawidłowe. W uzasadnieniu wskazano, że w rozpatrywanej sprawie zastosowanie miały postanowienia umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5 - dalej: "umowa polsko - francuska, umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania"). W punkcie 1 Komentarza do art. 6 ust. 1 Modelowej Konwencji OECD stwierdza się, iż postanowienia ust. 1 przyznają prawo do opodatkowania dochodu z majątku nieruchomego państwu źródła, tzn. państwu, w którym znajduje się majątek będący źródłem dochodu. W punkcie 22 Komentarza do art. 13 ust. 1 Modelowej Konwencji OECD, wskazano, iż zyski z przeniesienia tytułu własności nieruchomości mogą być opodatkowane w państwie, w którym dana nieruchomość jest położona. Ta reguła jest zgodna z postanowieniami art. 6 i art. 22 ust. 1. Ma ona również zastosowanie do nieruchomości stanowiących część majątku przedsiębiorstwa. Zdaniem organu z powyższego wynika, iż za prawidłowe należy uznać opodatkowanie dochodu Spółki ze zbycia nieruchomości we Francji. Z wskazanych względów w celu uniknięcia dwukrotnego obciążenia podatnika podobnym podatkiem umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje - w stosunku do dochodów z majątku nieruchomego - obowiązek zastosowania metody wyłączenia pełnego (metoda zwolnienia podatkowego). Zatem zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p. wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi.