Do postępowania w zakresie wpłat, o których mowa w art. 21 ust. 1, art. 23, art. 31 ust. 3 i art. 33 ust. 4a, 7 i 7a, w tym również w zakresie stosowania ulg, o których mowa w art. 49 ust. 5a - 5d ustawy o rehabilitacji, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy Ordynacja podatkowa, przy czym materialnoprawną podstawę przyznania określonej ulgi stanowią przepisy art. 49 ust. 5a - 5d ustawy o rehabilitacji.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Protokolant Magdalena Gródecka, po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Pracy i Polityki Społecznej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 sierpnia 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 993/13 w sprawie ze skargi G. K. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 1 marca 2013 r., nr [...] w przedmiocie rozłożenia na raty zaległości podatkowych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2) zasądza od G. K. na rzecz Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej kwotę 430 (słownie: czterysta trzydzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrokiem z 13 sierpnia 2013 r., III SA/Wa 993/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 1 marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zapłaty zaległości z tytułu obowiązkowych wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za poszczególne miesiące 2009, 2010, 2011, 2012 r.
2. Minister Pracy i Polityki Społecznej przedmiotową decyzją utrzymał w mocy decyzję Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) z 13 listopada 2012 r. odmawiającą G. K. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą PPUH "G." w R. (dalej: “skarżący") rozłożenia na raty zapłaty zaległości z tytułu obowiązkowych wpłat na rzecz PFRON w kwocie 80.014,72 wraz z odsetkami w kwocie 12.695,00 zł za miesiące kwiecień, grudzień, listopad, grudzień 2009 r. styczeń 2010 r. oraz za okres od lipca do grudnia 2010 r., od stycznia do grudnia 2011 r., od stycznia do sierpnia 2012 r.
3. W uzasadnieniu orzeczenia sąd pierwszej instancji stwierdził, że w zaskarżonej decyzji został naruszony przepis art. art. 49 ust. 5c ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnoprawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz, 721, ze zm.- dalej "ustawa o rehabilitacji".
Zdaniem sądu decyzja Ministra Pracy i Polityki Społecznej, tak jak wcześniejsza decyzja Prezesa Zarządu PFRON, nie zawiera rozważań, o których mowa w przepisie stanowiącym podstawę rozstrzygnięcia. Minister Pracy i Polityki Społecznej nie odniósł się do zarzutów odwołania o trudnej sytuacji podatnika, nie rozważając poszczególnych pozycji bilansowych bilansu przedsiębiorcy, a jedynie wskaźniki, jego zdaniem, z nich wynikające, zastosowane, bez wskazania pozycji równania matematycznego wg którego zostały podstawione, aby uzyskać wynik. W ten sposób poza zyskiem przedsiębiorcy w 2012 roku, nie są znane inne pozycje jak obrót, koszty uzyskania przychodu w tym płace, koszty działalności firmy i podatki. Te dane winny być przyrównane do terminowości wpłat podatkowych co może wskazywać na możliwości płatnicze Skarżącego. Bez tych danych, które powinny być zawarte w decyzjach w tym w zaskarżonej decyzji, sąd nie mógł skontrolować jej prawidłowości, a skarżącego nie można przekonać o słuszności decyzji Ministra Pracy i Polityki Społecznej. W tej sytuacji, w ocenie sądu pierwszej instancji, wydana decyzja jest niepełna i narusza art. 7, art. 77 i art. 107 K.p.a., które mają zastosowanie do decyzji, wydanych w tych sprawach, na podstawie art. 66 ustawy o PFRON. Przepis art. 7 K.p.a. nakłada na organy obowiązek podjęcia wszelkie czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Przepis art. 77 nakłada na organ administracji publicznej obowiązek zebrania w sposób wyczerpujący i rozpatrzenia całego materiału dowodowego. Przepis art. 107 § 3 K.p.a. stanowi, że uzasadnienie faktyczne decyzji powinno w szczególności zawierać wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne - wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa. Wszystkie cytowane przepisy zostały w tej sprawie naruszone, powodując konieczność wydania następnej decyzji, zgodnej z zasadami prawa administracyjnego. Naruszenia te mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Z tych przyczyn sąd uchylił zaskarżoną decyzję, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a.,