Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia WSA del. Dominik Gajewski (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Wójta Gminy F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 29 sierpnia 2017 r. sygn. akt I SAB/Rz 6/17 w sprawie ze skarg E[...] sp.j. z siedzibą w P. na przewlekłe prowadzenie postępowań podatkowych przez Wójta Gminy F. w przedmiocie przewlekłego prowadzenia postępowań podatkowych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Wójta Gminy F. na rzecz E[...] sp.j. z siedzibą w P. kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 29 sierpnia 2017 r., sygn. akt I SAB/Rz 6/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 sierpnia 2017 r. spraw ze skarg E. B. O. Spółka jawna z siedzibą w P. na przewlekłe prowadzenie przez Wójta Gminy F. postępowań podatkowych w sprawach określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2012 r. oraz 2013 r. (1) stwierdził, że Wójt Gminy F. dopuścił się przewlekłego prowadzenia wyżej opisanych postępowań, przy czym nie miało to miejsca z rażącym naruszeniem prawa, (2) wymierzył Wójtowi Gminy F. dwukrotnie grzywnę w kwotach po 3000 złotych.
Z uzasadnienia wyroku Sądu pierwszej instancji wynika, że prawomocnym wyrokiem z dnia 5 maja 2015 r., sygn. akt I SA/Rz 252/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie uchylił decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Przemyślu z dnia 22 grudnia 2014 r.: (1) w przedmiocie odmowy określenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2012 r. oraz (2) w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2013 r., a także poprzedzające je decyzje Wójta Gminy F. z dnia 31 października 2014 r.
W skargach spółka wskazała na wykładnię prawa i wytyczne zawarte w ww. wyroku i podniosła, że organ pierwszej instancji wydał trzy decyzje pierwszoinstancyjne odnośnie 2012 r. i trzy decyzje pierwszoinstancyjne odnośnie 2013 r., a Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Przemyślu, wskutek rozpatrzenia spraw po wniesieniu odwołań, uchyliło te decyzje i przekazało sprawy organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia. Kolegium w uzasadnieniach swoich decyzji stwierdziło, że organ pierwszej instancji nie przedstawił dowodu, że działka nr 355/2 była zajęta na prowadzenie działalności gospodarczej, a także że organ pierwszej instancji nie wykonał wytycznych Sądu zawartych w ww. wyroku z dnia 5 maja 2015 r. W ocenie spółki działania podejmowane przez Wójta Gminy F. były działaniami pozornymi i nie zmierzały do rzeczywistego załatwienia sprawy.
Wobec zawartego w odpowiedzi na skargę wniosku o odrzucenie skargi, motywowanego tym, że spółka nie wniosła ponaglenia do organu podatkowego wyższego stopnia, Sąd podniósł, iż z pisma spółki z dnia 16 maja 2017 r. zatytułowanego "wezwanie do wykonania wyroku" wynika, że spółka zarzuca przewlekle prowadzenie postępowania przez organ podatkowy pierwszej instancji. Obowiązkiem organu było więc, zdaniem Sądu, bezzwłoczne przekazanie ponaglenia organowi właściwemu tj. Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w Przemyślu. Podkreślono przy tym, że spółka występuje bez profesjonalnego pełnomocnika.
Po przywołaniu przebiegu postępowań podatkowych w sprawie określenia spółce wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za lata 2012 i 2013 Sąd ocenił, że organ zignorował - wbrew prawnemu obowiązkowi (art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz.U. z 2017r. poz. 1369 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) - wytyczne zawarte w prawomocnym wyroku WSA w Rzeszowie z dnia 5 maja 2015 r. odnośnie 2012 i 2013 roku. Nie przeprowadził postępowania dowodowego w zakresie niezbędnym do prawidłowego rozpatrzenia sprawy, przy przyjęciu obowiązującej go wykładni prawa materialnego i procesowego, wynikającego z cytowanego wyroku. Jednoznacznym potwierdzeniem tej tezy jest, zdaniem Sądu, stanowisko Kolegium wyrażone w trzech decyzjach uchylających w całości kolejno wydawane decyzje przez organ pierwszej instancji. Sąd ocenił, że mimo formalnego zakończenia postępowania poprzez wydawanie decyzji przez organ pierwszej instancji, postępowanie było prowadzone w sposób przewlekły. Organ nie prowadził żadnego postępowania dowodowego istotnego z punktu rozpatrzenia spraw. Zdaniem Sądu, nie ulega wątpliwości, że przedmiotowe postępowania mogło być załatwione w okresie krótszym, gdyż organ pierwszej instancji nie wykonywał wytycznych wynikających z prawomocnego wyroku WSA i wydawał kolejne decyzje, które były powieleniem poprzedniego, nieuprawnionego stanowiska organu.