Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Maciej Kurasz, Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. [...] sp. z o.o. w W. Oddział w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 10 czerwca 2014 r. sygn. akt III SA/Po 1693/13 w sprawie ze skargi P. [...] sp. z o.o. w W. Oddział w P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia 1 października 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2011 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu na rzecz P. [...] sp. z o.o. z siedzibą w W. Oddział w P. kwotę 1186 (słownie: jeden tysiąc sto osiemdziesiąt sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z 10 czerwca 2014 r., sygn. akt III SA/Po 1693/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę P. Sp. z o.o. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z 1 października 2013 r. w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2011 r.
Stan sprawy sąd administracyjny pierwszej instancji przedstawił następująco:
Decyzją z 25 lutego 2013 r. Burmistrz S., po rozpatrzeniu wniosku Skarżącej, stwierdził nadpłatę w podatku od nieruchomości za 2011 r. w kwocie 374,00 zł. W uzasadnieniu powyższej decyzji organ podatkowy wskazał, że wobec wątpliwości co do zasadności wniosku Skarżącej o stwierdzenie nadpłaty, przeprowadził postępowanie podatkowe, a następnie decyzją z 7 lutego 2013 r., określił podatnikowi wysokość zobowiązania podatkowego za 2011 rok w kwocie 248.365,00 zł. W konsekwencji powstała nadpłata w podatku od nieruchomości we wskazanej powyżej wysokości.
Po rozpoznaniu odwołania Skarżącej, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu decyzją z 1 października 2013 r. utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy stwierdził, że w rozpoznawanej sprawie doszło do wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za rok 2011. Mając na względzie powyższe, a także to, że na tle art. 212 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015, poz. 613 ze zm., dalej: Ordynacja podatkowa), organ podatkowy, który wydał decyzję jest nią związany od chwili jej doręczenia, w ocenie organu odwoławczego nie ma możliwości rozważania argumentów dotyczących prawnopodatkowej kwalifikacji poszczególnych składników majątku podatnika. Kwestie te zostały już bowiem przesądzone w ostatecznej decyzji określającej.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu Spółka zarzuciła organom naruszenie przepisów prawa materialnego, mające istotny wpływ na wynik sprawy. Podniosła, że obiektem budowlanym, do którego to pojęcia odsyła ustawa o podatkach i opłatach lokalnych, jest budynek wraz z instalacjami i urządzeniami (art. 3 pkt 1 lit. a ustawy - Prawo budowlane) lub budowla stanowiąca całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami (art. 3 pkt 1 lit. b ustawy - Prawo budowlane), która została wybudowana (art. 1 ustawy - Prawo budowlane), czyli wykonana w określonym miejscu przeznaczenia (art. 3 pkt 6 ustawy -Prawo budowlane), co implikuje fakt, że obiektem budowlanym nie mogą być urządzenia wykonane w zakładach wytwórczych i zamontowane na miejscu przeznaczenia. W ocenie Skarżącej, nie jest jednocześnie możliwe dokładne zdefiniowanie pojęcia obiektu budowlanego z wykorzystaniem wyłącznie art. 3 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane, a pomocniczo należy posłużyć się definicją obiektu budowlanego wskazaną w rozporządzeniu Rady Ministrów z 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Zgodnie z nią, obiektem budowlanym są konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Podobną definicję zawiera budowlana norma PN-ISO-6707 1:1994, zgodnie z którą obiekty budowlane to wszystko, co jest zbudowane lub powstało w wyniku robót budowlanych. Powyższe wskazuje jednoznacznie, że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości mogą podlegać, co do zasady, wyłącznie konstrukcje trwale związane z gruntem. W zakresie naruszeń prawa procesowego skarżąca podniosła naruszenie art. 120, art. 121 § 1, art. 122, art. 124, art. 197 § 1 w zw. z art. 187 § 1 i art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej.