Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia WSA (del.) Bogusław Woźniak (sprawozdawca), Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 18 listopada 2015 r. sygn. akt III SA/Po 752/15 w sprawie ze skargi S. S. na uchwałę Rady Miejskiej w Trzemesznie z dnia 29 stycznia 2014 r. nr LVI/449/2014 w przedmiocie sposobu poboru opłaty targowej oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 18 listopada 2015 r., sygn. akt III SA/Po 752/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę S.S. na uchwałę Rady Miejskiej w Trzemesznie z dnia 29 stycznia 2014 r. nr LVI/449/2014 w przedmiocie określenia wysokości stawek opłaty targowej i sposobu poboru tej opłaty. Jako podstawę prawną Sąd I instancji wskazał art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej jako "p.p.s.a."
Sąd I instancji przedstawił następujący stan sprawy. Pismem z dnia 15 czerwca 2015 r. S.S. wniósł skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Trzemesznie z dnia 29 stycznia 2014 r. nr LVI/449/2014 w sprawie określenia wysokości stawek opłaty targowej i sposobu poboru tej opłaty, żądając stwierdzenia jej nieważności. Organowi administracji zarzucił "błędy w ustaleniach faktycznych mające istotny wpływ na treść zapadłego w sprawie rozstrzygnięcia" oraz naruszenie:
- art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych poprzez jego niewłaściwe zastosowanie;
- art. 7 i 77 kpa poprzez jego niewłaściwe zastosowanie;
- art. 32 ust. 1 i art. 76 Konstytucji RP poprzez jego niezastosowanie.
W uzasadnieniu skargi strona wskazała jako podstawę prawną swojego żądania przepis art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. W ocenie skarżącego zaskarżoną uchwałą niezasadnie zróżnicowano opłatę targową w zależności od miejsca prowadzenia sprzedaży towarów. Zdaniem strony przedmiotowa uchwała nie zawiera definicji miejsc przeznaczonych do prowadzenia sprzedaży oraz innych miejsc, w których sprzedaż może być prowadzona. W związku z brakiem precyzji w tym zakresie uchwała ta nie może być prawidłowo wykonywana. W uchwale nie ustalono, gdzie można prowadzić sprzedaż, wobec tego nie jest możliwe ustalenie opłaty za taką ewentualną sprzedaż. Skarżący podkreślił, że zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych targowiskami są wszelkie miejsca, w których prowadzona jest sprzedaż. O pobieraniu opłaty targowej decyduje zatem sam fakt sprzedaży towaru, a nie miejsce dokonywania tej czynności. Nie można różnicować wysokości opłaty targowej w zależności od miejsca prowadzenia sprzedaży, o ile sprzedaż nie jest prowadzona w budynkach lub ich częściach. W drodze uchwały nie można też modyfikować ustawowej definicji targowiska jako miejsca sprzedaży. Opłaty winny być identyczne dla wszystkich rodzajów targowisk.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę.
W opinii Sądu I instancji skarżący wykazał, że zaskarżona uchwała Rady Miejskiej w Trzemesznie w sprawie określenia wysokości stawek opłaty targowej i sposobu poboru tej opłaty narusza jego własny indywidualny interes prawny. Wobec powyższego skarga była dopuszczalna.
W opinii Sądu I instancji badana uchwała, wbrew twierdzeniom strony skarżącej, nie tworzy nowej definicji miejsc przeznaczonych do sprzedaży towarów ani nie modyfikuje definicji targowiska jako miejsca sprzedaży towarów. Targowisko jest definiowane zgodnie z art. 15 ust. 2 u.p.o.l. jako wszelkie miejsce, w którym prowadzona jest sprzedaż towarów. Definicja targowiska w art. 15 ust. 2 u.p.o.l. została zakreślona bardzo szeroko. Obowiązek uiszczenia opłaty targowej powstaje z mocy prawa z chwilą faktycznego podjęcia czynności handlowych zmierzających do dokonania sprzedaży (niezależnie od skutku) w każdym miejscu danej gminy, a nie tylko w miejscach do tego celu wyznaczonych (wyrok WSA w Szczecinie z dnia 4 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Sz 1107/13, LEX nr 1404434). Organ gminy jest uprawniony do określenia wysokości opłaty targowej z tytułu handlu również w sytuacji, gdy sprzedaż dokonuje się poza miejscem do tego wyznaczonym (wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 lutego 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 1542/11, orzeczenia.nsa.gov.pl/doc). Obowiązek uiszczenia opłaty targowej dotyczy targowisk rozumianych jako wszelkie miejsca, w których prowadzony jest handel (uchwała RIO w Łodzi z dnia 3 lutego 2003 r., sygn. 4/16/03, LEX nr 144752). Targowiskiem jest miejsce przeznaczone przez władze gminne na handel (plac targowy), ale również każde inne miejsce (nawet organizacyjnie nieprzystosowane), w którym odbywa się handel (G. Dudar, komentarz do art. 15 u.p.o.l. - LEX 2015).