Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Nowak (sprawozdawca), Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia del. WSA Hanna Kamińska, Protokolant Anna Dziewiż, po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej Jerzego D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 22 marca 2005 r. sygn. akt I SA/Wr 1643/03 w sprawie ze skargi Jerzego D. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 9 maja 2003 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia decyzji ustalającej wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2000 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Skarbu Państwa - ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu - na rzecz adwokata Rafała H. 146,40 zł (słownie: sto czterdzieści sześć złotych czterdzieści groszy), w tym podatek VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Wyrokiem z 22 marca 2005 r. I SA/Wr 1643/03, wydanym na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę Jerzego D. na decyzję Izby Skarbowej w W. z 9 maja 2003 r. (...) w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia decyzji ustalającej wysokość podatku w formie karty podatkowej za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2000 r.
Z uzasadnienia wyroku wynikało, że skarżący - Jerzy D. 29 grudnia 1998 r. złożył w Urzędzie Skarbowym W.-S. deklarację w sprawie opodatkowania w formie karty podatkowej, określając rodzaj działalności jako usługi transportowe. Ponieważ w późniejszym czasie nie zgłosił zmian odnośnie zakresu wykonywanej działalności, decyzją z 21 lutego 2000 r. (...) Urząd ustalił mu stawkę podatku dochodowego w formie karty podatkowej za 2000 rok w kwocie 270 zł, przyjmując zgodnie z deklaracją, że będzie świadczył usługi taksówkowe w zakresie przewozu ładunku, bez zatrudniania zamiennika, przy użyciu samochodu o ładowności do 2 ton, w miejscowości o liczbie mieszkańców powyżej pięciuset tysięcy zgodnie ze stawką określoną w części V tabeli stanowiącej załącznik nr 3 do ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne /Dz.U. nr 144 poz. 930 ze zm./.
Urząd Skarbowy W.-S. podczas postępowania wszczętego postanowieniem z dnia 17 grudnia 2002 r. stwierdził, że zakres i rodzaj działalności wykonywanej przez Jerzego D. na rzecz Hurtowni Leków "A." S.A., polegającej m.in. na zbieraniu zamówień na dostawy towarów, odbiorze należności za towar i dokonywaniu rozliczeń tych należności, realizacji reklamacji oraz innych zadań zlecanych przez hurtownię, wykracza poza usługi transportowe i nie został wymieniony w art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. W związku z tym Urząd Skarbowy decyzją z dnia 20 stycznia 2003 r. (...) na podstawie art. 258 par. 1 pkt 4 i par. 2 Ordynacji podatkowej oraz art. 40 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne orzekł o wygaśnięciu decyzji z dnia 21 lutego 2000 r. w sprawie ustalenia wysokości podatku dochodowego w formie kary podatkowej na okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2000 r. Decyzja ta utrzymana została w mocy decyzją Izby Skarbowej w W. z dnia 9 maja 2004 r. (...) w związku z nieuwzględnieniem odwołania podatnika.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Jerzy D. wniósł o uchylenie decyzji zarzucając, podobnie jak w odwołaniu, naruszenie prawa materialnego przez błędną interpretację oraz nieprawidłowe zastosowanie art. 25 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym w związku z twierdzeniem, iż oprócz usług taksówkowych prowadził także inną działalność oraz przyjęcie, że osoba fizyczna może, nie tracąc prawa do karty podatkowej, wykonywać inną działalność gospodarczą, gdy jest rolnikiem i wykonuje działalność wymienioną w art. 6 ust. 2 tej ustawy. Zarzucił też naruszenie art. 2 ust. 1 ustawy o działalności gospodarczej przez twierdzenie, że podatnik będąc opodatkowany w formie kary podatkowej prowadził jednocześnie działalność handlową, o czym nie zawiadomił urzędu skarbowego oraz art. 40 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku zryczałtowanym poprzez zastosowanie tego przepisu w innej sytuacji, niż w nim przewidziana. Zarzucił naruszenie przepisów postępowania podatkowego mające istotny wpływ na wynik sprawy, a w szczególności art. 122 i art. 187 par. 1 Ordynacji podatkowej polegające na wybiórczym przeprowadzeniu postępowania dowodowego oraz art. 210 par. 1 pkt 6 i par. 4 Ordynacji podatkowej w związku z pominięciem w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wyczerpującego opisu stanu faktycznego sprawy. Podatnik na rzecz Hurtowni Leków "A." wykonywał usługi przewozowe, dostarczając towary i dokumenty z hurtowni do aptek, odbierając należności za towar, realizując reklamacje poprzez dostarczanie towaru wolnego do wad w miejsce wadliwego, był to zatem cały czas przewóz. Podatnik nie prowadził działalności akwizycyjnej, zbierając zamówienia na dostawy leków, ale dostarczał aptekom formularze zamówieniowe i odbierał je po wypełnieniu. Apteki mogły te formularze wysyłać pocztą, ale skarżący zabierał je przy okazji kolejnej dostawy leków.