Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), Sędzia NSA Małgorzata Wolf- Kalamala, Sędzia WSA del. Lidia Ciechomska- Florek, Protokolant Tomasz Jankowski, po rozpoznaniu w dniu 22 września 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej I. K. i W. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 16 września 2009 r. sygn. akt I SAB/Łd 5/09 w sprawie ze skargi I. K. i W. K. na bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego w R. w przedmiocie bezczynności organu podatkowego w sprawie zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) odstępuje od zasądzenia od I. K. i W. K. na rzecz Naczelnika Urzędu Skarbowego w R. zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
1. Wyrokiem z dnia 16 września 2009r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, sygn. akt I SAB/Łd 5/09, oddalił skargę I. K. i W. K. na bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego w R. w przedmiocie niezałatwienia w terminie wniosku o zaliczenie nadpłaty na poczet zobowiązań podatkowych.
2. Decyzją z dnia 6 września 1999r. nr [...] Izba Skarbowa w L. utrzymała decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w L. z dnia 30 czerwca 1999r., w przedmiocie określenia zaległości tych podatników w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997r.
Skarżąca W. K. wskazała kwoty renty wypłacanej w 1997r. jako odliczenie pomniejszające podstawę opodatkowania. Organ podatkowy pierwszej instancji uznał, że świadczenie to jako nie trwałe, nie może być traktowane jako odliczenie na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 1993, Nr 90, poz. 416 ze zm.) - zwana dalej u.p.d.o.f. Od powyższej decyzji skarżąca, wraz z mężem I. K., odwołali się wnosząc skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Jeszcze przed rozpoznaniem skargi przez Naczelny Sąd Administracyjny, Izba Skarbowa w oparciu o art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. z 1995, Nr 74, poz. 368) decyzją z dnia 8 listopada 2000r. [...] uchyliła własną decyzję z dnia 6 września 1999r. i decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 30 czerwca 1999r. Podatnicy powyższą decyzję również zaskarżyli do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 22 stycznia 2002r., sygn. akt 1726/01, uchylił wpierw decyzję Izby Skarbowej z dnia 8 listopada 2000r., a następnie wyrokiem z tego samego dnia, sygn. akt I SA/Łd 1256/99, uchylił decyzję Izby Skarbowej z dnia 6 września 1999r.
Po wydaniu przez Izbę Skarbową decyzji z dnia 8 listopada 2000r., skarżący w dniu 21 listopada 2000r. złożyli wniosek w Urzędzie Skarbowym w R. o przerachowanie nadpłaty w podatku dochodowym za 1997r. na poczet zobowiązań podatkowych za październik 2000r. (podatek dochodowy od osób fizycznych i podatek VAT), co też organ podatkowy uczynił.
Pismem z dnia 12 października 2001r. złożonym w Urzędzie Skarbowym w R. skarżący wnieśli o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997r. Nadpłata wynikała z nieuwzględnienia przez organ podatkowy odsetek od odsetek za zwłokę pobranych od zaległości podatkowych. W myśl art. 72 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005, Nr 8, poz. 60) - zwana dalej ord.pod. - za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku. Urząd Skarbowy decyzją z dnia 19 grudnia 2001r. odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997r. i wskazał, że odsetki od zobowiązania podatkowego, jako należność akcesoryjna nie są podatkiem w rozumieniu art. 6 ord.pod., tym samym nie mieszczą się w pojęciu nadpłaty. Ponadto, zwrócił uwagę na to, że art. 72 § 3 ord.pod. wszedł w życie 5 czerwca 2001r., podczas gdy przerachowanie na poczet zobowiązań podatkowych, zgodnie z wnioskiem strony, nastąpiło w dniu 7 grudnia 2000r., a więc przed wejściem w życie wskazanego wyżej przepisu. Od powyższej decyzji skarżący odwołali się pismem z dnia 3 stycznia 2001r. Izba Skarbowa w L., postanowieniem z dnia 11 lutego 2002r. pozostawiła odwołanie bez rozpoznania w uwagi na wniesienie go po terminie zakreślonym w art. 223 § 2 pkt 1 ord.pod.