Jeżeli żadna z osób wskazanych w przepisach art. 15 i 16 dekretu z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich /Dz.U. nr 13 poz. 87 ze zm./ nie dożyła wejścia w życie jego przepisów /19 kwietnia 1946 r./, to nie mogła wystąpić z wnioskiem o przywrócenie posiadania majątku opuszczonego. Wyłącznie w sytuacji złożenia wniosku o przywrócenie posiadania przez osobę uprawnioną i jej śmierci, która nastąpiła po tym fakcie można było mówić o dziedziczeniu tego prawa przez spadkobierców osoby uprawnionej. Tylko bowiem wtedy prawa i obowiązki majątkowe zmarłego mogły przejść po jego śmierci na spadkobierców.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Rudowski (spr.), Sędziowie NSA Grzegorz Borkowski, Anna Kwiatek, Protokolant Agnieszka Szarc vel Szic, po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2006 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej Ewy K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 grudnia 2004 r., sygn. akt III SA/Wa 75/04 w sprawie ze skargi Ewy K. na decyzję Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2003 r., (...) w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji oddalającej wniosek o wydanie depozytu 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Ewy K. na rzecz Ministra Finansów kwotę 180 zł (słownie: sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 15 grudnia 2004 r. III SA/Wa 75/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Ewy K. na decyzję Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji oddalającej wniosek o wydanie depozytu.
W uzasadnieniu wyroku opisując dotychczasowy przebieg postępowania wyjaśniono, że decyzją z dnia 11 grudnia 2003 r. Minister Finansów, na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 w zw. z art. 127 par. 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. 2000 nr 98 poz. 1071 ze zm./ utrzymał w mocy decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 12 grudnia 2002 r. (...), odmawiającą wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji b. Wydziału Finansowego PWRN w W. z dnia 20 maja 1953 r., (...) w sprawie oddalenia wniosku o wydanie depozytu.
Z uzasadnienia decyzji wynikało, że E. T. K., działając jako pełnomocnik swojego ojca Władysława N., na mocy pisma z dnia 29 kwietnia 1996 r. wniosła do Ministerstwa Finansów o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną byłego Wydziału Finansowego PWRN w W. z dnia 20 maja 1953 r. (...). Decyzją tą, na podstawie art. 7 i 34 dekretu z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich /Dz.U. nr 13 poz. 87 ze zm./ - zwanego dalej dekretem z 8 marca 1946 r., oddalony został wniosek M. J. P. o wydanie depozytu wartościowego pochodzącego z rewindykacji, jako złożony z naruszeniem obowiązującego w tym względzie terminu.
Wniosek swój Teresa K. motywowała tym, że depozyt wartościowy w postaci 40 brylantów stanowiących własność ojca Władysława N. - Stanisława M., zmarłego w 1946 r. w W. został przejęty przez Komisję dla Segregacji Depozytów w oparciu o decyzję Ministerstwa Finansów z 1950 r., a następnie przez tę Komisję zlikwidowany i kwota uzyskana z depozytu została przekazana na rachunek Ministerstwa Finansów. Wnioskodawczyni twierdziła, że było to działanie bezprawne, gdyż naruszało interesy spadkobiercy Stanisława M. - tj. jej ojca Władysława N., przez to, że nie doręczono mu omawianej decyzji, mimo że w tym czasie zamieszkiwał w Polsce. W związku z tym wniosła o wznowienie postępowania w sprawie odmowy zwrotu depozytu albo wypłaty kwoty stanowiącej jego ekwiwalent.
Minister Finansów decyzją z dnia 25 lutego 1998 r. (...) odmówił wznowienia postępowania, a następnie po rozpatrzeniu odwołania od tej decyzji, decyzją z dnia 4 września 1998 r. (...) utrzymał w mocy swoją wcześniejszą decyzję.
Na ostateczną decyzję Ministra Finansów Ewa K. wniosła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Minister Finansów w odpowiedzi na skargę, sporządzoną w dniu 26 czerwca 2000 r. wniósł o oddalenie skargi jako bezprzedmiotowego w związku z uchyleniem decyzji Ministra Finansów z dnia 25 lutego 1998 r. które miało nastąpić w przeciągu 7 dni oraz wniósł o przekazanie sprawy do załatwienia (...) Urzędowi Skarbowemu W.-Ś.
Decyzją z dnia 3 lipca 2000 r. (...) Minister Finansów uchylił własną decyzję z dnia 25 lutego 1998 r. W tej sytuacji Ewa K. pismem z dnia 15 grudnia 2000 r. cofnęła skargę, a Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 28 grudnia 2000 r. umorzy postępowanie w sprawie.