Skarga kasacyjna na decyzję SKO w Ł. w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego
Tezy

Zasadny będzie pobór opłaty targowej gdy sprzedaż prowadzona jest wprawdzie w budynku lub jego części ale w takim, który pozostając budynkiem jest jednocześnie targowiskiem pod dachem lub halą używaną do aukcji, targów lub wystaw. Te ostatnie pojęcia muszą więc także spełniać kryterium budynku.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Bogusław Dauter (spr.), Sędzia WSA (del.) Małgorzata Długosz - Szyjko, Protokolant Iga Szymańska -Wnęk, po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2005 r. w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 stycznia 2005 r. sygn. akt I SA/Łd 741/04 w sprawie ze skargi Haliny F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia 25 czerwca 2004 r., (...) w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego - w opłacie targowej za okres 1-29 luty 2004 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/3

Wyrokiem z dnia 25 stycznia 2005 r. I SA/Łd 741/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia 25 czerwca 2004 r. w przedmiocie opłaty targowej.

Przedstawiając dotychczasowy przebieg postępowania Sąd wskazał m.in., iż w spornej decyzji organ podkreślił, że zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. 2002 nr 9 poz. 84 ze zm./, dalej upol, opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej dokonujących sprzedaży na targowiskach. Z notatki służbowej inkasenta pobierającego opłatę targową wynika, że w lutym 2004 r. Halina F. dokonywała sprzedaży towarów na stoisku handlowym nr 24 w C.T. "P." S.A. odmawiając przy tym uiszczenia opłaty targowej. Z uchwały Rady Gminy w R. z dnia 28 kwietnia 1993 r. w sprawie lokalizacji targowiska oraz opłaty targowej wynika natomiast, że grunty, na których jest położone C.T. "P." położone są na terenie targowiska.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Halina F. zarzuciła naruszenie m.in. art. 15 ust. 2 upol. W uzasadnieniu wskazano m.in., że skarżąca prowadzi działalność w trwale wyodrębnionym lokalu posiadającym samodzielne wejście gdzie dostęp jest ograniczony.

Uwzględniając skargę Sąd I instancji wskazał w pierwszym rzędzie na trudności interpretacyjne występujące przy zastosowaniu upol przedstawiając wykształcone na tym tle orzecznictwo. Wskazano kolejno, że sporne w sprawie jest, czy budynek w którym prowadzona jest sprzedaż stanowi targowisko pod dachem czy halę używaną do targów, aukcji lub wystaw. SKO stwierdziło w zaskarżonej decyzji, że "w przedmiotowej sprawie podatnik prowadzi na terenie C.T. "P." S.A. (...), a w świetle uchwały Rady Gminy w R. z dnia 28 kwietnia 1993 r grunty te położone są na targowisku". Stan faktyczny sprawy nie został zatem zdaniem Sądu dokładnie wyjaśniony, czym naruszono art. 122 i 187 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm., dalej Ord.pod. Organ odwoławczy nie wyjaśnił bowiem na jakiej podstawie przyjął, że przedmiotowa hala jest targowiskiem, nie wyjaśniając przy tym, czy jest to targowisko pod dachem, czy hala używana do targów, a jedynie zaliczenie budynku do jednego z ww. rodzajów uprawniałoby do pobierania opłaty. Z kolei pojęcia użyte w art. 15 ust. 2 a upol zostały także użyte w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych /Dz.U. nr 112 poz. 1317 ze zm./ oraz załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych /Dz.U. nr 112 poz. 1316 ze zm./. Z aktów tych wynika, że o zaliczeniu budynku do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związania z nimi konstrukcja i przeznaczenie, a nie sposób użytkowania, który bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem. O zmianie pierwotnego przeznaczenia na stałe decyduje każdorazowo wykonanie odpowiednich robót budowlanych. Przykładowo w Klasyfikacji Środków Trwałych wyróżniono m.in. budynki handlowo-usługowe a w tym centra handlowe, domy towarowe, samodzielne sklepy i butiki, hale używane to targów, aukcji i wystaw oraz targowiska pod dachem. Dla ustalenia do jakich budynków zalicza się C.T. "P." przydatne może być zatem sięgnięcie do dokumentacji związanej z budową, w szczególności pozwolenia na budowę, w którym określono kategorię obiektu.

Strona 1/3