Skarga kasacyjna na decyzję SKO w L. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od nieruchomości za okres od marca do grudnia 2004r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Krystyna Nowak, Sędzia NSA: Edyta Anyżewska, Sędzia del. WSA Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), Protokolant Łukasz Kacper Warzecha, po rozpoznaniu w dniu 29 lutego 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. "J." Sp. z o.o. w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 11 sierpnia 2006 r. sygn. akt I SA/Wr 889/05 w sprawie ze skargi R. "J." Sp. z o.o. w G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 18 maja 2005 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od nieruchomości za okres od marca do grudnia 2004r. oddala skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6115 Podatki od nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od nieruchomości
Ulgi podatkowe
Prawo miejscowe
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/5

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 11 sierpnia 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 889/05, oddalił skargę "J." sp. z o.o. w G., dalej jako spółka, na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 18 maja 2005 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za okres od marca do grudnia 2004 r. Podstawą prawną powyższego orzeczenia Sądu I instancji był art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. ), określanej dalej p.p.s.a.

Z ustaleń stanu faktycznego podanego w zaskarżonym wyroku wynika, że sporną decyzją organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję Burmistrza P. z dnia 27 grudnia 2004 r., wskazując jako podstawę rozstrzygnięcia art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. nr 8 poz. 60 ze zm.), dalej jako o.p. Uprzednio w złożonej w dniu 4 października 2004 r. korekcie deklaracji na podatek od nieruchomości za 2004 r. spółka wykazała, że określone przedmioty opodatkowania korzystają ze zwolnienia wynikającego z § 3 pkt 2 uchwały Rady Miejskiej w P. z dnia 5 czerwca 2002 r. nr [...] w sprawie ulg dla przedsiębiorców prowadzących i uruchamiających działalność w zakresie produkcji, usług i handlu mających na celu utworzenie nowych miejsc pracy na terenie gminy P. (dalej jako uchwała Rady Miejskiej w P. z dnia 5 czerwca 2002 r.).

Kwestionując zasadność zadeklarowanego zwolnienia Burmistrz Gminy i Miasta P. wszczął postępowanie podatkowe, a czynności procesowe w jego trakcie ujawniły, iż spółka nieruchomość objętą zadeklarowanym zwolnieniem nabyła w dniu 25.02.2004 r. Poprzednio zaś prowadziła w niej działalność na mocy umowy dzierżawy zawartej z ówczesnym właścicielem nieruchomości, którą zarządzał Syndyk Masy Upadłości Z. S.A. Zwolnienie podatkowe, na które powoływała się spółka w korygowanej deklaracji, udzielane było na dwa lata przedsiębiorcom, którzy nabędą nieużytkowany obiekt budowlany, w celu uruchomienia w nim zakładu produkcyjnego lub usługowego. Warunkiem ulgi było nabycie nieruchomości, nie wykorzystywanej wcześniej na potrzeby działalności gospodarczej. Z poczynionych w toku postępowania ustaleń organu podatkowego I instancji wynikało, że sporna nieruchomość była uprzednio użytkowana i to przez spółkę, po jej zakupie nie zmienił się nawet profil działalności, co uzasadniało wymiar podatku od nieruchomości za dany okres z pominięciem zadeklarowanej przez stronę ulgi.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze, rozpatrując sprawę w postępowaniu odwoławczym nie podzieliło zgłoszonych przez spółkę zarzutów, utrzymując w mocy orzeczenie organu l instancji. Wskazało przy tym, że wnioskowane zwolnienie odnosi się do podmiotów nabywających nieużytkowane obiekty przeznaczone na potrzeby działalności gospodarczej, a prowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że spółka nie spełnia ww. warunków.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, zwanym dalej WSA, spółka domagała się uchylenia omówionej wyżej decyzji, zarzucając jej naruszenie § 3 pkt 2 uchwały Rady Miejskiej w P. z dnia 5 czerwca 2002 r. poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że użytkowanie części nieruchomości przez stronę skarżącą pozbawia ją prawa do zwolnienia z podatku od tej nieruchomości. Ponadto zarzucono naruszenie art. 121, art. 180, art. 187 § 1 i art. 191 o.p.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6115 Podatki od nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od nieruchomości
Ulgi podatkowe
Prawo miejscowe
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze