Rozstrzyganie kwestii dotyczących restrukturyzacji należności zobowiązań podatkowych stanowiących dochody budżetu jednostki samorządu terytorialnego, w sytuacji gdy organ stanowiący tej jednostki nie podjął uchwały co do ich restrukturyzacji, nie stanowi zagadnienia prejudycjalnego w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowej. /art. 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców - Dz.U. nr 155 poz. 1287, art. 67 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - t.j. Dz.U. 2005 nr 8 poz. 60 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2006 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 17 lutego 2005 r. I SA/Ol 23/05 w sprawie ze skargi Janusza D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia 10 maja 2004 r. (...) w przedmiocie odmowy umorzenia podatku od nieruchomości za lata 1999, 2000, 2001 i 2002 - uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę WSA w Olsztynie do ponownego rozpoznania; (...).
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 17 lutego 2005 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, w sprawie I SA/Ol 23/05, uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia 10 maja 2004 r., w przedmiocie odmowy umorzenia podatku od nieruchomości za lata 1999, 2000, 2001 i 2002, oraz określił, że decyzja ta nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku. Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O. utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy K. w sprawie odmowy umorzenia Januszowi D. podatku od nieruchomości za lata 1999-2000. W rozpoznawanej sprawie organy podatkowe odmówiły skarżącemu, prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą Kompleks Rekreacyjno-Wypoczynkowy "K" Janusz D., umorzenia podatku od nieruchomości. Zastosowały art. 67 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. 2005 nr 8 poz. 60/ i stwierdziły, iż odstąpienie od zasady powszechności opodatkowania przez umorzenie zobowiązania podatkowego może być uzasadnione okolicznościami o charakterze wyjątkowym i tylko na takie okoliczności podatnik powinien się powoływać domagając się umorzenia należności. W dalszej kolejności organy podatkowe uznały, iż do takich okoliczności nie można zaliczyć wskazanej przez skarżącego chęci odzyskania zdolności kredytowej oraz uzyskania możliwości ubiegania się o fundusze unijne, jak również ponoszenia nakładów komunalnych na infrastrukturę jeziora i kąpieliska, których gmina nie zwraca. Podatnik, w ocenie organów nie wykazał ważnego interesu, którego ochrona uzasadniałaby umorzenie zaległości podatkowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w zaskarżonym wyroku stwierdził, iż decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. została wydana z naruszeniem art. 67 par. 1 Ordynacji podatkowej oraz art. 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców /Dz.U. nr 155 poz. 1287/. W ocenie Sądu naruszenie to polega na formie pomocy, jaką dawała wymieniona powyżej ustawa. W ocenie Sądu należało przyjąć, iż art. 7 ustawy o restrukturyzacji ma rangę normy szczególnej w stosunku do art. 67 par. 1 Ordynacji podatkowej. Sąd I instancji stwierdził także, że organy dopuściły się naruszenia reguł postępowania nie biorąc pod uwagę znaczących okoliczności podnoszonych przez podatnika dotyczących inwestycji komunalnych w prowadzonym przez skarżącego ośrodku i nad jeziorem w K. Do okoliczności tych Sąd zaliczył również fakt zatrudnienia przez podatnika kilkunastu osób oraz długotrwałą chorobę podatnika.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie argumentował także, iż może zostać uznana za bezczynność organów samorządowych sprawa zastosowania norm wymienionej powyżej ustawy o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców.
W skardze kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O. zaskarżyło wskazany powyżej wyrok w całości, zarzucając mu:
- naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców /Dz.U. nr 155 poz. 1287/, oraz art. 67 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. 2005 nr 8 poz. 60/, polegającą na nadaniu pierwszemu z wymienionych przepisów prawa rangi przepisu szczególnego, a rozstrzygnięciem wydanym na jego podstawie charakteru prejudycjalnego w stosunku do decyzji wydanych na podstawie drugiego z wymienionych przepisów;