Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Babiarz (spr.), Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia WSA (del.) Małgorzata Długosz - Szyjko, Protokolant Iga Szymańska -Wnęk, po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2005 r. w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 15 lutego 2005 r. sygn. akt I SA/Łd 1140/04 w sprawie ze skargi Katarzyny R.-O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia 24 września 2004 r., (...) w przedmiocie opłaty targowej 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. na rzecz Katarzyny R.-O. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 15 lutego 2005 r., I SA/Łd 1140/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w sprawie ze skargi Katarzyny R.-O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia 24 września 2004 r., (...) w przedmiocie opłaty targowej, w kwocie 156 zł za kwiecień 2004 r., uchylił zaskarżoną decyzję, stwierdził, że zaskarżona decyzja do dnia uprawomocnienia się wyroku nie podlega wykonaniu oraz zasądził od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. na rzecz skarżącej kwotę 100 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Sąd przyjął, że decyzją z dnia 20 lipca 2004 r., (...) Wójt Gminy R. określił skarżącej wysokość zobowiązania podatkowego w opłacie targowej za kwiecień 2004 r. w wysokości 156 zł. W tym miesiącu na stoisku handlowym targowiska C.H. "P." S.A. podatniczka prowadziła sprzedaż towarów, nie uiszczając należnej opłaty targowej ustalonej według stawek określonych uchwałą Rady Gminy.
W odwołaniu od powyższej decyzji podatniczka wnosząc o umorzenie postępowania podniosła, iż zaskarżona decyzja pozbawiona jest podstawy prawnej, a żadna ze wskazanych uchwał Rady Gminy podjętych w sprawie lokalizacji targowiska, nie dotyczy terenu, na którym znajduje się C.H. "P.", które jest "budynkiem" w rozumieniu przepisu art. 1a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2003 nr 207 poz. 2016 ze zm./ i zgodnie z klasyfikacją Głównego Urzędu Statystycznego zaliczone zostało do grupy 1, podgrupy 10, rodzaj 103, pozycja 1 - centra handlowe /Dz.U. 1999 nr 112 poz. 1317/.
Zaskarżoną do Sądu decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji zwracając uwagę, że w obecnym stanie prawnym podjęcie przez Radę Gminy uchwały w zakresie lokalizacji targowiska nie jest warunkiem koniecznym dla zaklasyfikowania danego miejsca jako targowiska. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /t.j. Dz.U. 2002 nr 9 poz. 84 ze zm. - zwana dalej upol/, targowiskiem jest każde miejsce, gdzie prowadzony jest handel, z zastrzeżeniem ust. 2a. Opłata targowa obciąża zaś osoby lub jednostki dokonujące sprzedaży na targowisku, a pojęcie samej "sprzedaży" w rozumieniu powołanej ustawy obejmuje także czynności, które zmierzają do zawarcia umowy - ofertę, negocjacje podlegające zdaniem organu opłacie targowej.
W skardze skarżąca wniosła o unieważnienie zaskarżonej decyzji i podniosła, iż C.H. "P." nie jest targowiskiem, ponieważ nie jest miejscem powszechnie dostępnym dla dowolnych podmiotów gospodarczych. Za targowisko nie można także uznać miejsca, w którym "zlokalizowane są stałe przedsiębiorstwa handlowe", nawet jeśli stanowią własność osób trzecich. Istotą sporu w niniejszej sprawie jest niewłaściwa interpretacja przepisu art. 15 ust. 2a upol.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. podtrzymując stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, wniosło o jej oddalenie.
Sąd zważył, że w końcowej części art. 15 ust. 2 upol sformułowano zastrzeżenie, odsyłając do art. 15 ust. 2a upol, zgodnie z którym opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub częściach budynków, z wyjątkiem targowisk pod dachem oraz hal używanych do targów, aukcji i wystaw. W rozpatrywanym stanie faktycznym, elementem o podstawowym znaczeniu dla wyniku dokonanej przez Sąd oceny zgodności z prawem zaskarżonej decyzji jest brak uchwytnego kryterium rozróżnienia budynków, od targowisk pod dachem /art. 15 ust. 2a upol/. Kryterium takiego nie wskazano w żadnej w zapadłych w sprawie decyzji co oznacza, że nie podjęto zabiegów zmierzających do ustalenia treści normy prawnej sformułowanej w przepisach art. 15 upol. SKO ograniczyło się do konstatacji, iż podatnik prowadząc sprzedaż w hali C.H. "P." prowadzi handel na targowisku. Zgodnie z treścią art. 122 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm. - zwana dalej Ord. pod./, w toku postępowania organy podatkowe podejmują wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym. Sąd zgodził się, że wyjątkowo trudne jest sformułowanie precyzyjnej definicji "targowiska pod dachem", definicji, która umożliwiała by odróżnienie sprzedaży na takim targowisku od sprzedaży dokonywanej w "budynkach". Jednakże przed podjęciem próby sformułowania takiej definicji organy podatkowe winny były dokładnie wyjaśnić stan faktyczny. Tymczasem jedynym ustaleniem jakiego dokonały w sprawie był fakt prowadzenia przez skarżącą sprzedaży w C.H. "P.". Decyzje podatkowe odnoszą się fragmentarycznie do kwestii charakteru miejsca, w którym prowadzony jest handel. Z jednej strony decyzja Wójta Gminy R. zawiera stwierdzenie, że skarżąca prowadziła sprzedaż na targowisku, a z drugiej strony w decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. podniesiono, że stoisko skarżącej położone jest w hali.