Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia WSA del. Alina Rzepecka, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 23 października 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 751/12 w sprawie ze skargi M. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 7 maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi, 2) zasądza od M. J. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi kwotę 3.067 (trzy tysiące sześćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/10

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 października 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 751/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, po rozpoznaniu skargi M.J. (dalej jako "Skarżący"), uchylił zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej Łodzi z dnia 7 maja 2012 r. w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r.

Przedstawiając w uzasadnieniu powyższego wyroku stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że organy podatkowe ustaliły, iż we wskazanym okresie Skarżący prowadził działalność gospodarczą pod firmą PPHU "J.". Zakres prowadzonej działalności obejmował, m.in. świadczenie usług transportu drogowego. W następstwie kontroli podatkowej oraz postępowania podatkowego organy skarbowe wykazały zawyżenie kosztów uzyskania przychodów o wartości wynikające z faktur VAT, dokumentujących nabycie oleju napędowego, wystawionych przez "R." sp. z o.o. na łączną kwotę 93 980,98 zł i "B." sp. z o.o. na łączną kwotę 139 784,65 zł. W ocenie organów podatkowych, zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwalał stwierdzić, że wymienione spółki nie posiadały oleju napędowego, a zatem nie mogły go odsprzedać. Faktury sprzedaży wystawione przez te podmioty nie dokumentowały rzeczywistych dostaw oleju napędowego, miały jedynie uwiarygodnić źródło pochodzenia paliwa. Na potwierdzenie powyższej tezy organy podatkowe wskazały, m.in. na akt oskarżenia z dnia 7 marca 2007 r. sporządzony przez Prokuraturę Okręgową w Ł. (sygn. akt [...]), w którym postawiono zarzut udziału w grupie przestępczej szeregu osobom, w tym M.B. (Prezes Zarządu "R." sp. z o.o.) i G.M. (Prezes Zarządu "B." sp. z o.o.). Według aktu oskarżenia, osoby w nim wymienione miały brać udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw na szkodę Skarbu Państwa i doprowadzanie do uszczuplenia należności publicznoprawnej wielkiej wartości, poprzez wprowadzanie właściwego organu podatkowego w błąd, co do zaistnienia transakcji obrotu paliwem w postaci oleju napędowego oraz poprzez poświadczenie nieprawdy w fakturach VAT. Reasumując Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że faktury VAT, w których jako wystawcy widnieją ww. spółki, nie odzwierciedlają faktycznego przebiegu transakcji gospodarczych pod względem podmiotowym, co uzasadnia poddanie w wątpliwość okoliczności poniesienia wydatków w wysokości wynikającej z tych faktur oraz przedmiotowej zgodności tych transakcji z rzeczywistością (rodzaj paliwa), co w konsekwencji pozwalało na podważenie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkami ujętymi w tych fakturach a przychodem uzyskanym z prowadzonej działalności gospodarczej.

Wobec powyższych ustaleń faktycznych organy podatkowe orzekły, że w świetle art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "u.p.d.o.f.", sporne faktury jako dowody nierzetelne nie mogą stanowić podstawy zapisu w księdze, a tym samym nie mogą stanowić dowodu poniesienia wydatku i uznania go za koszt uzyskania przychodu. Wydatki na zakup paliwa mogłyby stanowić koszt prowadzonej działalności gospodarczej, jeśli zostałby wykazany ich jednoznaczny związek z uzyskanym przychodem oraz w sposób należyty udokumentowany fakt ich poniesienia.

Strona 1/10